حاج مسلم مرادی دریای بیکران سادگی


آن زمان که دل شیر می خواست مقابل سر نیزه های مامورین کم سواد پاسگاه ژاندارمری شهر نراق ایستادگی کرد تعداد کمی به تاسی از مولا و سرور شهیدان حسین بن علی(ع) و به عشق وجهه حق طلبانه رهبرشان امام خمینی(ره) قیام کردند .

مرحوم حاج مسلم مرادی

یکی از آن شیر دلان مسلم مرادی بود . آرام ؛ ساده ؛ راحت و موذیانه فعالیت هایی را انجام می داد که کمتر ماموری به ذهنش خطور می کرد که او مبارز است .


مغازه شیشه بری اش پاتوغ بعضی از انقلابیون بود . او می دانست که روحانیون قوی ترین پایگاه های تبلیغی را در شهر قم در اختیار دارند فلذا رابطه تنگاتنگی با آنان داشت .

 فعالیت های سخت و طاقت فرسای انقلابیون انقلاب پا برهنه ها به رهبری سید روح الله را در مقابل ظلم و بیداد پهلوی به پیروزی رسید .
مغازه شیشه بری مسلم نیز متحول شده بود . علاوه بر انقلابیون قدیم سلحشوران جدید را جذب خودش کرد .

حاج مسلم مرادی

 یک تخته روی میز برای برش شیشه بود که با امضاهای متفاوت مزین شده بود . وقتی مشاهده می کردی متوجه می شدی این یاران همان بسیجیانی هستند که اکنون در گلزار شهدای نراق آرام خفته اند . متاسفانه در اثر جابجایی و تغییر این اثر و سند معتبر از بین رفته است .

مسلم روزهای اولیه بازگشایی بسیج شهر به صورت مستقیم همراه نبود ولی پشت صحنه از مدافعان آنها بود . اشکال می گرفت و خط و خطوط ارائه می داد . بعضا نیز عدم حضورش را بی دلیل یا با دلیل توجیه می نمود .

                                                    

حاج مسلم در سالهای دفاع مقدس

بسته به حالش داشت و مهمتر مسئول بسیج چه کسی است . اگر خوشش می آمد حضور به هم می رسانید و اگر مشکلی می دید غیابا مدافع حقوق آنها می شد .

اوج حضور و فعالیت هایش سال های 1360 و 1361 بود . عشق متقابل با بسیجیان و خصوصا شهیدان داشت . بعضا نیز انتقاداتی از رفتار ناشایست عده ای از فرماندهان داشت .

مرحوم مرادی در تشییع پیکر مطهر شهید عباس رمضانی

برخوردهای تند را نمی پذیرفت و اعتقاد داشت این نوجوانان و جوانان آمادگی و استحقاق تنبیه و فشار بیش از حد را ندارند .

برخوردهای فیزیکی با مخالفین از او مشاهده نشد و بر عکس مغازه اش همیشه به نام اقدامات جاسوسی به نفع جمهوری اسلامی مورد تهدید بود .

مرحوم حاج مسلم مرادی در کنار شهید مندعلی نباتی

حتی یکی دو مورد مغازه خود و برادرش علی محمد مرادی که ایشان نیز از زمره فعالین انقلاب و عاشق امام خمینی(ره) بود توسط پاسگاه ژاندارمری قبل از انقلاب و مخالفین بعد از انقلاب آسیب دید .

جنگ هشت ساله که بر ایران اسلامی تحمیل شد مسلم بسیجیان و رهبر بسیجیان را تنها نگذاشت و چندین نوبت در سرحدات استان خوزستان حضور پیدا کرد و اجازه نداد یک وجب از خاک پاک میهنش در اختیار دشمنان قرار گیرد .

            پیکر مرحوم حاج مسلم مرادی

شاید فکر کنید این مرد ژنده پوش با لباس های رنگ پاشیده و ساده قابل این همه توصیف نیست . ولی بدانیم همچنان انسان های مومن و بهشتی اطراف ما زیاد هستند که نیاز است قدرشان را بدانیم تا باز افسوس گذشته را نخوریم .

10/4/1381 روز پایانی عمر مسلم مرادی رقم خورد و دعا می کنیم اجر شهیدان نصیبش شود .  بنابراین از افراد پیرامونمان تقدیر کنیم بهتر از انتقادهای بر باد رفته است .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

مشاهدات یک نراقی از اولین روز جنگ تحمیلی تاریخ 31 شهریور 1359


من اهل شهر نراق هستم که با خانواده در تهران زندگی می کردیم . 31 شهریور 1359 بود .

 

حاج سلطانعلی قجری

یکی از فرزندانم مهدی قجری متولد 1350 می بایست روز بعد در بازگشایی مدارس اول مهر ماه سر کلاس دوم ابتدایی مدرسه نظام مافی حاضر باشد . محل سکونت ما خیابان مهر آباد جنوبی و نزدیک فرودگاه مهرآباد بود .

                                                                                                                                 مهدی قجری

یک پارچه سفید روی دوش مهدی انداخته و به اصلاح موی سرش اقدام کردم . نیمی از کار تمام شده بود که ساعت چهارده و دوازده دقیقه بعد از ظهر صدای غرش رعد آسا و انفجارات پی در پی همه چیز و همه جا را متغیر کرد .



جماعت ابتدا ترسیدند . مهدی نیز همانگونه نشسته بود و نصف موی سرش کوتاه شده بود که من با مردم ریختیم تو کوچه و خیابان تا ببینیم چه خبر شده و کمکی بکنیم .

در انتهای باند فرودگاه دود غلیظی به آسمان بالا می رفت . ابتدا کسی نمی دانست چه اتفاقی رخ داده است ولی ساعتی بعد جمعیت نجوا کنان گفتند که چهار فروند هواپیمای میگ 23 ارتش متجاوز عراق به فرودگاه مهر آباد حمله کرده و جنگ را بر ایران تحمیل نموده است .

                                                                          

    کفن پوش عاشورایی مهدی قجری

 چند فروند هواپیمای ایران روی باند آسیب دیدند . سریعا اعلام شد هر کس گونی خالی دارد بیاورد فرودگاه که با جمعیت زیادی به آنجا رفته و شروع به سنگر بندی در اطراف پایگاه کردیم .



گوشه سمت چپ : حاج سلطانعلی قجری در تشیع پیکر شهید علیرضا قجری 17/2/1361

در حال انجام کار اطراف پایگاه یکم شکاری(بعد به نام خلبان شهید حسین لشکری نامگذاری شد) بودیم که آمبولانس ها آژیر کنان به سمت فرودگاه می آمد و داخل آنها خلبانان شجاع نیروی هوایی بودند .

حاج سلطانعلی به همراه فرزندش مهدی

 فراخوان عقابان تیز پرواز به جهت مقابله به تهاجم دشمن بود . مهدی هم پس از ساعتی انتظار در محوطه خانه با همان سر و وضع نصف و نیمه و مضطرب مایوس می شود و به داخل اتاق بازگشته بود .

حاج سلطانعلی قجری فرزند غلامعلی اهل شهر نراق 5/10/1391 کربلای معلی

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 31/6/1392 :

پاسخ نیروی هوایی ایران به تجاوز ارتش عراق به تفکیک ماموریت :

بامداد روز یکم مهرماه سال ۱۳۵۹ درحالی که بیش از ۱۰ ساعت از تهاجم هواپیماهای عراق به ایران نمی‌گذشت، با ابلاغ رمز «کمان ۹۹» به پایگاه‌های هوایی دشمن، عملیات مقابله آغاز شد.

• ۴۸ فروند هواپیمای جنگنده بمب‌افکن F5E از پایگاه هوایی تبریز به پرواز درآمدند و پایگاه هوایی موصل را در هم کوبیدند.
• ۴۰ فروند هواپیمای جنگنده بمب‌افکن F5E از پایگاه هوایی دزفول به پرواز درآمدند و پایگاه هوایی ناصریه را منهدم کردند.
• ۱۶ فروند هواپیمای جنگنده بمب‌افکن فانتوم از پایگاه همدان به پرواز درآمدند و پایگاه هوایی کوت را در هم کوبیدند.
• ۱۲ فروند هواپیمای جنگنده بمب‌افکن فانتوم از پایگاه بوشهر به پرواز در آمدند و پایگاه هوایی شعیبه را در هم کوبیدند.
• ۱۲ فروند هواپیمای جنگنده بمب‌افکن فانتوم از پایگاه همدان به پرواز درآمدند و پایگاه هوایی الرشید بغداد را بمباران کردند.
• هواپیمای جنگنده بمب‌افکن فانتوم از پایگاه بوشهر به پرواز در آمدند و فرودگاه بغداد و پایگاه شمالی حبانیه را در غرب بغداد در هم کوبیدند.

برای این عملیات جمعاً ۳۸۰ نفر از پرسنل نیروی هوایی با ۲۰۰ فروند جنگنده بمب‌افکن به پرواز در آمدند که ۱۴۰ هواپیما از مرز عبور کرد.

مهدی زین الدین شب عملیات محرم 1361 شب عاشورای سال 61 را تشریح کرد
اینجانب علی کاظمی فرزند یوسف سال 1344 در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی متولد شدم .

علی کاظمی

با بسیاری از موسسین بسیج شهر نراق آشنا بودم . بر این اساس پس از دریافت دیپلم در بهار سال 1361 به عضویت بسیج در آمده و در ساختمان درمانگاه صفایی سابق استقرار داشتیم .

17 ساله بودم که دوم شهریور 1361 با جمع بیست نفره از جوانان پر شور و نینوایی نراق از طریق بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان محلات به جبهه اعزام شدم .

      

 عملیات مهمی در پیش بود که به دلیل موزون بودن با ایام "محرم"نام گرفت . شخصیت های مختلف هم برای بالا بردن روحیه سلحشوران به مناطق عملیاتی عین خوش آمده و با رزمندگان ملاقات می کردند .

از جمله این افراد حجت الاسلام مهدی کروبی فرزند احمد و آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی فرزند میر عبدالرحیم بودند .

 یادم می آید به دلیل نوجوان بودنم آیت الله موسوی اردبیلی دست تفقد بر سرم کشید و احسنت گفت .

مرحله اول عملیات تاریخ 10/8/1361 با رمز یا زیبنب (س) در منطقه عمومی موسیان بر روی ارتفاعات جبال حمرین آغاز و جاده دهلران – عین خوش در استان ایلام از زیر دید و تیر دشمن خارج شد .


کاظمی در مغازه اش در خیابان ملت(چراغ برق) تهران

سردار کاظم محمودیفرزند علی(شهید)اهل شهر نراق فرمانده ما بود . پاسدار غلام محمد ابوالحسنی فرزند عزت الله نیز مسئول تعاون گردان محمد رسول الله(ص) بود و با پسر دایی اش کاظم فعالیت داشتند .

شب اول با شکست مواجه شدیم . آنگاه فرمانده تیپ (بعدا لشکر شد) 17 علی بن ابیطالب (ع) پاسدار مهدی شیخ زین الدین در جمع رزمندگان قرار گرفت و صحنه کربلای حسین بن علی (ع) تداعی شد .

زین الدین گفت دوستان ما با توکل بر خدا به قلب ارتش متجاوز عراق می زنیم . احتمال اینکه بر نگردیم متصور است و از حماسه آفرینی امام حسین(ع) و شب عاشورا سخن گفت . صحبت های فرمانده تاثیر گذار بود .

ما همه روحیه جنگیدن و شهادت طلبی گرفتیم . شب دوم به قلب دشمن زبون حمله ور شدیم و آنان را تار و مار کرده و پیروز میدان گردیدیم .

دو تن از همرزمانم به اسامی علی محمد کمره ای فرزند تقی و هادی ایزدی فرزند عباس طی عملیات محرم مجروح شدند .

خودم نیز در اثنای عملیات از ناحیه پایین کمر ترکش خورده و مجروح شدم . بی هوش نقش بر زمین بودم . امداگران موفق شده بودند بنده را به عقبه خط مقدم انتقال داده و آنگاه با چرخبال به بیمارستان دزفول منتقل کنند .

    علی کاظمی در لباس مقدس سربازی

بعد از بهبودی نسبی به وسیله قطار به شهر اراک مرکز استان مرکزی آمده و خودم را به بیمارستان ولیعصر(عج) معرفی و بستری شدم .

پس از سه روز دکترها ترکش را از بدنم خارج کرده و برای گذران دوره نقاهت به زادگاهم شهر نراق آمدم . ابتدای جاده دلیجان – نراق منتظر ماشین بودم که دوستم محمد عضایی بر حسب اتفاق با یک دستگاه پیکان در حال عبور بود که احترام گذاشت و من را به نراق برد .

در خصوص مجروحیتم همچنین در آبان ماه 1361 یک هفته ای هم در بیمارستان نجمیه تهران بستری بودم . آن موقع دوست خوبم مرتضی فروغی فرزند حسین که در عملیات محرم از ناحیه پا به شدت آسیب دیده بود در همین بیمارستان در حال معالجه و مداوا بود . آقا مرتضی اکنون جانباز 50 % می باشد .

جانباز مرتضی فروغی

چون جبهه برایم جایگاه مقدسی داشت تا کنون برای تشکیل پرونده و نیازهای روزمره به بنیاد جانبازان مراجعه نداشته ام و مطمئنا پرونده بالینی ام در مراکز پزشکی ذکر شده موجود می باشد .

پس از آن در اوج دفاع مقدس ؛ سال 1362 دفترچه آماده به خدمت دریافت و تا سال 1364 در ارتش جمهوری اسلامی سرباز شدم . هم دوره های سربازی من غلامرضا ایزدی فرزند محمود و محمد حمزه ای فرزند محمد علی و... بودند .

از راست: محمد حمزه ای ، ناشناس ،غلامرضا ایزدی ، علی کاظمی

از مجموع دوره سربازی ام نه ماه در جبهه بودم . سه ماه در جزایر مجنون عراق و شش ماه در منطقه عملیاتی شهرستان بانه استان کردستان خدمت کردم . یکبار گروه های ضد انقلاب کومله یا دمکرات به یکی از پایگاه های ارتش حمله کردند و 25 نیروی سرباز را به شهادت رسانده و سر بریدند .

علی رغم ددمنشی و قساوت قلبی که نیروهای جدایی طلب کومله و دمکرات در کردستان داشتند ما با قدرت لایزال الهی برای ایجاد امنیت پایدار و حفظ ثغور مرزها کوشش می کردیم و اجازه فعل و انفعالات را به نوکران داخلی که برای بقای صدام کار می کردند را نمی دادیم .

بنده در ارتش آر . پی . جی زن بودم . در چندین عملیات چریکی بر علیه مواضع ضد انقلابیون داخلی در منطقه بانه شرکت داشتم و شلیک های بی امان گلوله آر پی جی هفت باعث آسیب دیدگی گوش هایم شد .

با گذشت 28 سال ضعف شنوایی دارم و همچنان گوش هایم سوت می کشند و باعث ناراحتی ام هستند . دکترها هم اذعان نمودند باید با آن بسازی و چاره ای نیست .

سربازی ام که پایان یافت در تربیت معلم قبول شدم . ولی دست تقدیر به چراغ برق تهران رهنمون شدم . 

برادرم محمد کاظمی به مدت 14 ماه عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان محلات بود و در مقطع هشت سال دفاع مقدس در دو عملیات فتح المبین و رمضان در سال 1361 شرکت داشت .

محمد کاظمی

بعد به خدمت مقدس سربازی در هنگ ژاندارمری اعزام و مدتی در مناطق آلوده به تردد پوچ صفتان کومله و دمکرات در حومه شهرستان های دیواندره و سنندج در استان کردستان فعالیت داشت .

محمد کاظمی در سالهای جوانی

برادر بزرگم حسین کاظمی نیز در ستاد پشتیبانی جنگ فعالیت داشت و از لحاظ کمک رسانی به دفاع مقدس مساعدت می کرد . ایشان از طریق یکی از مساجد مجیدیه تهران چهار دفعه کمک های اهدایی مردم را به رزمندگان مستقر در کردستان انتقال داده است .

کفن پوش عاشورایی مرحوم حاج یوسف کاظمی

پدر بزرگوارم حاج یوسف کاظمی فرزند محمد از ارادتمندان به اهل بیت و یکی از پیر غلامان ابا عبداله الحسین(ع) مورد احترام هیئت کفن پوشان بود . ایشان تاریخ 10/10/1391 فوت نمود و در وادی السلام شهر نراق خاکسپاری گردید . پدر برای ما خیلی عزیز بود و هر هفته بر مزارش حضور داریم و بر قبرش بوسه می زنیم .

                                                                                                    مرحوم حاج یوسف در کنار همسر وفادارش

تاریخ 26/8/1391 جمعی از بسیجیان و رزمندگان دفاع مقدس در منزل پدرم در نراق حضور به هم رسانده و از ایشان عیادت کرده و او خوشنود شده بود .

خانواده ما دارای دو شهیدمی باشد :

پسر دایی ام مهدی اسماعیلیفرزند حسن متولد 1337 تاریخ 20/11/1357 در تصرف کلانتری 21 نبرد تهران در مصاف با دژخیمان محمد رضا شاه پهلوی به شهادت رسید .

پسر عمه ام داود مجیدی فرزند نصرالله متولد 1341 تاریخ 5/5/1360 در جبهه تنگه داودیه از توابع سر پل ذهاب استان کرمانشاه در مصاف با ارتش عراق به شهادت رسید . ایشان برادر همسر محمد کاظمی نیز می باشد .

کار زیبای وبلاگ سلحشوران شهر نراق را تحسین می کنم . باید نسل های آینده بدانند که چه رزمندگان و جوانانی در تاریخ حضور داشته اند و ضمن دفاع از دین و مملکت حتی یک وجب از سرزمین پاک ایران را به دشمنان ندادند .

 علی کاظمی فرزند یوسف اهل شهر نراق 24/8/1390

پنجمین همایش خاطره گویی بسیجیان و رزمندگان دفاع مقدس شهر نراق


پنجمین بار پروانه ها به دور شمع جمع و به پرواز در آمدند و حدیث عشق را زمزمه کردند . بسوزند و نور افشانی کنند تا راه صراط شهیدانشان همچنان هموار بماند . بسیجیان دست در دست هم نهاده و آواز همنوایی و همصدایی را فریاد کردند .

گلزار شهدای شهر نراق

 آنها حضورشان را در سطوح مختلف پیشرفت و شکوفایی با اقتدار به تاریخ بشریت و انسانیت ثابت کرده و می گویند در راه آرمان هایمان ثابت قدم هستیم .

پنجمین همایش خاطره گویی بسیجیان و رزمندگان دفاع مقدس شهر نراق در بیست و پنجمین سالگرد جنگ تحمیلی با شور و عشق وصف ناپذیری انجام گرفت .

عصر پنج شنبه 28/6/1392 گلزار شهیدان شهر نراق با حضور بسیجیان و رزمندگان سلحشور مزین گردید . خانواده های شهدا شایسته تکریم هستند و خوشحال شدند از اینکه دریا دلان بسیج یاد و خاطره فرزندان رشیدشان را گرامی می دارند .



برای اولین بار حاج غلامعلی رضایی فرزند اکبر جانباز 70 % و از فرماندهان جنگ خاطراتش را برای همشهریانش بازگو نمود .

نراقی ها و مردم ایران یادشان هست در بهمن ماه 1365 در مقطع عملیات کربلای پنج در شلمجه خرمشهر استان خوزستان روزنامه ها تصویر رزمنده ای را به نمایش گذاشتند که به "قهرمان کانال "لقب گرفته است .

جانباز حاج غلامعلی رضایی

قهرمان کانال پرورش ماهی عراق از حماسه آفرینی های خود و گردان عملیاتی شان گفت . دست و پای خود و همسنگرانش قطع شد تا یک وجب از خاک میهن اسلامی ایران در اختیار دشمنان قرار نگیرد . وی شجاعانه گفت حاضرم با همین شرایط جسمی در اختیار آرمان های نهایی ام باشم تا سر قله های شهادت را بپیمایم .

سرکار خانم نیره قاسمی نراقی فرزند علی به عنوان مادر شهید ابوالفضل بیابانگرد از ایثار و جانفدایی جگر گوشه اش خاطرات ارزشمندی را به سمع مشتاقان راه شهدا ارائه نمود .

    سرکار خانم نیره قاسمی

پس از ادای وفاداری به آرمان هشتاد شهید نراق و شش شهید گمنام مدفون در نراقهمایش در محوطه مستطح پایین بقعه منور بی بی زبیده خاتون(س)و تپه باستانی کافران ادامه یافت .

                                                                                                               بی بی زبیده خاتون شهر نراق

چادرهای برافراشته تداعی کننده موقعیت های مناطق عملیاتی را در اذهان زنده کرد . بسیجیان نراق و مهمانان گرانقدر از روستاهای مهدی آباد اردهال ، خاوه اردهال ، مشهد اردهال و...در چادرهای مختلف مستقر گردیدند . رقم 180 نفر برای اولین بار در سطح منطقه آمار حضور جوانان برومندی بود که در این همایش به ثبت رسید .

بعد دسته دسته و به صورت متناوب به زیارت مرقد بی بی زبیده خاتون(س) مشرف گردیده و به دعا و راز و نیاز پرداختند .

نماز مغرب و عشا در صفوف به هم پیوسته در کنار چادرهای گروهی به امامت حجت الاسلام علی اکبر حیدری امام جمعه نراق اقامه گردید .

آقای حیدری از یادگاران دفاع مقدس پس از نماز سخنانی را ارائه فرمود .مکبر نماز با صدای دلنشین بسیجی عارف حیدری فرزند آزاده جانباز اکبر حیدری همراه بود .

        عارف حیدری

سردار افتخارات دوران دفاع حاج اسدالله محمدی فرزند علی اکبر اهل روستای مهدی آباد اردهال از حنجره شیمیایی اش به سختی خاطرات ارزشمندی اظهار داشت . ایشان خاطرات حماسه سازان فرزندان نراق و نحوه شهادت مظاهر لطفی ، عباس رمضانی و قاسم جعفریرا گوشزد کرد .

                                                                                                                                  جانباز حاج اسدالله محمدی

آنگاه به انواع شیمیایی پرداخته و سختی های گوناگون رزمندگان شیمیایی از نوع پوستی ، نای و چشم و... را اشاره نمود . آقای محمدی جانباز 70 % در تاریخ 21/10/1365 طی عملیات کربلای پنج در شلمچه مجروح گردیده است .

حاج غلامعلی رضایی سردار فتوحات کانال پرورش ماهی عراق در بهمن ماه 1365 مجددا خاطرات ناگفته خویش از رزم جوانمردانه خود و دوستانش را بازگو نمود . حس وطن دوستی و ولایتمداری این راد مرد در روحیه همشهریانش انگیزه مضاعف ایجاد کرد .

       جانباز حاج غلامعلی رضایی

بمب خنده حاج حسین نباتی فرزند شهید مندعلی جانباز شیمیایی 35 % فضای مجلس را دگرگون کرد و با ذکر خاطره های خنده آوری که از خطوط جبهه ایراد نمود انبساط خاطر حاضرین را فراهم نمود .

                                                                                                                         جانباز حاج حسین نباتی

بسیجی جانباز علی اصغر لطفی فرزند حسینعلی که در مقطع دفاع مقدس در جبهه حضور داشته و طعم مجروحیت را چشیده است دل نوشته هایی را در غالب شعر سروده که پس از قرائت به دلیل بیان ساده و صداقت گفتار مورد توجه دوستانش قرار گرفت .

    جانباز علی اصغر لطفی

در فواصل مختلف تیراندازی و انفجار فوگازهایی که بسیجی جانباز احمد مرادی و همرزمانش در اطراف چادرها تعبیه کرده بود به تهییج مراسم کمک کرد .

جانباز احمد مرادی به همراه اکیپ نورافشانی

در خلال برنامه چایی خوشمزه بسیجی ابوالفضل جعفری( برادر سردار شهید قاسم جعفری) و دوستانش کام حضار را گرم نگه داشت .

                                                                                                                                           ابوالفضل جعفری

مراسم با پذیرایی شام و میوه همچنان ادامه یافت.رزمایش شبانه با هیجان از جذابیت هایی بود که جوانان و نوجوانان را به وجد می آورد .

صداهای تیراندازی با فشنگ های مشقی مکمل برنامه خاطره گویی بود . شب خاطرات در فضای حاکی از نور ماه و جلال و شکوه خداوند در کنار بقعه متبرکه بی بی زبیده دستان را به نشانه شکر گزاری از نعماتش به آسمان بلند کرد .

           ضریح مطهر بی بی زبیده خاتون شهر نراق

نماز صبح در فضای معنوی بی بی زبیده(س) باعث افزایش روحیه گردید .

قبل از ظهر نیروها با ماشین به نراق بازگشته و به وصیتنامه اکثر شهدا مبنی بر حضور در نماز سیاسی ؛ عبادی جمعه توجه لازم مبذول داشته و در نماز جمعه به امامت رزمنده دفاع مقدس حجت الاسلام حیدری شرکت کردند .

با نظرخواهی اجمالی که از جمع دوستان انجام شد این نشست به دلیل استفاده از تجارب قبلی و استفاده از ظرفیت های خاص از زیبایی و کیفیت قابل قبول برخوردار بود .

حضور سه نفر از آزادگان جانباز آقایان حاج علی اکبر حیدری(در مراسم گلزار) و حاج قدرت الله ایزدی و حاج حسین اکبری باعث دلگرمی و تشویق دوستان در طی نمودن مسیر رستگاری گردید .

آزادگان سرافراز: قدرت الله ایزدی ، علی اکبر حیدری ، حسین اکبری

حضور رئیس شورای شهر جانباز حاج سید عباس حسینی نژاد فرزند سید میرزاآقا و نایب رئیس شورا حاج مجتبی عابدی فرزند شهید غیاثعلی ؛ زینت بخش نشست خاطره گویی گردید .

       مجتبی عابدی            سید عباس حسینی نژاد

از مساعدت شهردار بسیجی حاج محمود مرادی بابت همفکری و در اختیار گذاشتن ماشین شهرداری و انتقال بسیجیان از گلزار شهدا تا محل اجرای مراسم و بالعکس تشکر می شود .

       محمود مرادی

جا دارد از سرگرد مهدی نباتی فرزند شهید مندعلی فرمانده بسیج نراق در برپایی کم نظیر چنین مراسم های پی در پی و همکارش آقا احمد عابدینی فرزند علی و سربازان وظیفه پایگاه به طور ویژه تقدیر و تشکر گردد .

سرگرد مهدی نباتی                         ستوان سوم احمد عابدینی

از زمان حضور آقای نباتی در حوزه مقاومت 2 ثارالله نراق ؛ شکوفایی و تحول ساختار ستاد و جذب حداکثری در سطح منطقه مثال زدنی می باشد .

از بسیجی فردین رحیمی فرزند ماشاءالله تصویردار سیما و دستیارش آقای عزیزی بابت فیلمبرداری مجلس و مصاحبه با چند خانواده شهید و جانباز رضایی تقدیر می شود . فردین در زمان جنگ مختصری طعم تلخ شیمیایی را چشیده است .

      جانباز فردین رحیمی

از مساعدت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ناحیه شهرستان دلیجان که طی دو روز با تجهیز یک دستگاه آمبولانس و نیروی مربوطه در محل اجرای برنامه حضور داشت تشکر می کنیم .

هفته شکوهمند دفاع مقدس به کلیه همرزمان مبارک باد 31/6/1392

حاج نوروز یوسفی چاووشی خواند و فرزندش غلامرضا به جبهه اعزام شد


تاریخ 20/8/1365 بسیجیان شهر نراق به ندای هل من ناصرا ینصرنی رهبرشان لبیک گفته و عازم جبهه شدند .

شهید غلامرضا یوسفی

حاج نوروز یوسفی فرزند عباس به هنگام بدرقه برای نیروها چاووشی خواند و مردم در میان دود اسپند و توزیع شکلات همنوا به او پاسخ دادند .

   
         مرحوم نوروز یوسفی

بهترین و جذاب ترین اشعاری که به صورت چاووشی خواند همان دعا و آرزویی است که همه دوست دارند :

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله
هر که دارد سر همراهی ما بسم الله
هر که دارد به سرش شور و نوا بسم الله

وقتی نوروز عباس حاجی چاووشی می خواند فرزند جوان و رعنایش غلامرضا یوسفی بین جوانان اعزامی با غرور حرکت می کرد . چاووشی را برای مسافران کربلا می خوانند و حقا که فرزندش مسافر کربلا شد .

                                                                   

تازه دامادها و جوانان و پیران در میان شور و احساسات مردم از زیر قرآن عبور داده شده و راهی جبهه های نبرد حق علیه باطل شدند . بالاترین نیروی اعزامی به جبهه از شهر نراق زمستان سال 1365 بیش از 76 نفر بسیجی و پاسدار در نبردهای حماسی حضور داشتند .

   
  شهید غلامرضا یوسفی

بنده(سید مرتضی بابایی) همکلاس و هم سن غلامرضا بودم . هر دو متولد 1349 هستیم . به تناوب من سال دوم راهنمایی و او سال سوم راهنمایی درس و مدرسه را رها و به جبهه اعزام شدیم .
 دانش آموز 16 ساله بود و با آنکه انسان اعتقادی به مکتب بود در عین حال شلوغ و پر هیاهو ظاهر می شد.

27/10/1365سرنوشت غلامرضا تعیین شد . روز دوم عملیات کربلای 5 در جبهه شلمچه خرمشهر استان خوزستان از خط مقدم درگیری به عقبتر بازگشته و روی خاکریز دراز کشیده بودیم .

در میان صداهای گاه و بیگاه انفجارات ارتش عراق با تجربه ی بیشتری که داشتم به او گفتم صافتر درازکش باش تا ترکش نخوری و رعایت کرد . بعد گفت سید مرتضی ما چگونه رویمان می شود به نراق باز گردیم در صورتیکه بقیه شهید شوند .

و ساعتی به همین منوال گذشت و اطراف ما نیروهای نراقی ؛ دلیجانی و... مشغول کارزار بودند . بعد نیروهای تازه نفس برای جایگزین گردان امام صادق(ع) به خط آمدند .

به ستون در حال بازگشت از عملیات موفقیت آمیز بودیم که خمپاره 60 میلیمتری زوزه کنان آمد و بین من و سید حسین جوادی و غلامرضا یوسفی فرود آمد .

لحظاتی که گرد و خاک فرو نشست سر غلامرضا را روی زانو گذاشتم تا حرفی بزند و سلامی به آقا عبدالله الحسین(ع) بدهد . او ملکوتی شد و به شهادت رسید .

ترکش ها به شکم و پایین تر از آن اصابت کرده بود . یاد اشعار پدرش نوروز افتادم که 53 روز قبل گفت هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله . و فرزندش واقعا هوس کربلا در سر داشت .

                                                                                                                     پیکر مطهر شهید غلامرضا یوسفی

صورت و شکمش به علت خونریزی داخلی به شدت باد کرد . سید حسین نیز از ناحیه شکم آسیب جدی دید .

چه می توانستم بکنم ؟ با دو سه نفر از رزمنده ها پیکر مطهر غلامرضا را داخل آمبولانسی که در خطوط در حال جمع آوری شهدا بود گذاشتیم . تن مجروح سید حسین جوادی را نیز روی شهدا توی آمبولانس گذاشتیم تا به اورژانس منتقل شود .

نهایتا سید حسین در بیمارستان اصفهان که سید احمد باشی بستری بود به مداوا پرداخت . غلامرضا یوسفی فرزند نوروز در کنار غلامرضا یوسفی فرزند عباس در گلزار شهیدان شهر نراق از توابع دلیجان دفن گردید .

کفن پوش عاشورایی مرحوم نوروز یوسفی

شهر نراق در عملیات کربلای 5 در شلمچه 17 مجروح و 10 شهید تقدیم نمود که چهار نفر از آنان در گلزار شهدای نراق در دل خاک آرمیده و 6 نفر دیگر در قم و تهران به خاک سپرده شدند .

                               مرحوم نوروز یوسفی

غلامرضا یوسفی به قدری برایم عزیز و دوست داشتنی است که بر مزار پاکش افسوس می خورم و می گریم .

جانباز سید مرتضی بابایی فرزند سید رضا اهل شهر نراق 14/10/1390

وبلاگ سلحشوران شهر نراق فوت حاج نوروز یوسفی فرزند عباس پدر شهید والا مقام غلامرضا یوسفی را به این خاندان تسلیت و تعزیت می گوید.

مندعلی نباتی کهنسال ترین شهید استان مرکزی

نقل عینی از مردم عاشق شهر نراق نسبت به امام حسین(ع) وجود دارد که اظهار می کنند قبل از انقلاب چند نفر از جمله مندعلی نباتی از قمه زنان و خادم اباعبدالله الحسین (ع) بود .

شهید مندعلی نباتی

 به گونه ای که وقتی قمه می زده او را روی تخته ای می انداختند و از لابلای تخته خون او به زمین می ریخته است .



پس از انقلاب به دلیل شرایطی که مخالفین نظام جمهوری اسلامی به وجود آوردند و از عزاداری مردم سوء استفاده ابزاری کردند و به فرمان عده ای از علما قمه زنی ممنوع شد و مندعلی دیگر قمه نزد .

شهید نباتی در جبهه های نور علیه ظلمت

لیکن خدمت گذاری اش به امام حسین و اهل بیت عصمت و طهارت افزایش یافت .مندعلی نباتی سواد تحصیلی نداشت ولی فهم و درکش از اوضاع و احوال جامعه بالا بود .او یکی از بسیجیان منضبط بسیج نراق بود .

هنگامیکه نوبت نگهبانی اش فرا می رسید چنان استوار در پستش قرار می گرفت که باور نمی شد این پیرمرد دارای این توانایی است.

روزی برای مراسم یکی از شهدای نراق در سال 1361 در مسجد مسلم ابن عقیل تهران دو سه ساعتی میخ کوب جلوی درب ورودی این مسجد نگهبانی داد و همه را بهت زده کرد چون با سن بالا با اسلحه کلاشینکف هیچ حرکتی نمی کرد.


فرزندش حسن نباتی را در سن 15 سالگی به جبهه برد و گفت باید در جبهه به اسلام و مسلمین خدمت کنی .

فرزند دیگرش حسین نباتی نیز که اغلب در جبهه حضور داشت و ایشان افتخار این موهبت الهی را قدردانی می کرد .بعدها فرزند کوچکترش مهدی نیز به خیل عاشقان بسیج پیوست و در مسیر راه پدر قرار گرفت .

               شهید مندعلی به همراه فرزندش حسین                               حسن نباتی                             مهدی نباتی

در جبهه که دسترسی به حمام و شستشوی لباس ها کمی با مشکل مواجه می گردید و یا بی همتی می شد رزمندگان لباس ها را رها کرده و به امورات محوله ادامه می دادند.

مندعلی نباتی بارها مشاهده می شد که لباس ها را برداشته و شسته و مجددا در اختیار رزمندگان قرار می گرفت و اعتقاد داشت این اموال به سختی توسط مردم و دولت تهیه و به جبهه ها ارسال می شود و نباید اسراف کرد.

   

در پشتیبانی عملیات موفق محرم در پاسگاه شرهانی مشرف بر شهر زبیدات عراق مندعلی نباتی با سن 56 سال و علیرضا رزاقیبا سن 16 سالگی در یک سنگر و با یک خمپاره و در یک زمان و ساعت تاریخ 17/9/1361 به درجه شهادت نایل آمدند و جاودانه شدند .

مندعلی پیرمرد مخلص بود .خدا را در اعمالش مد نظر قرار می داد .دلسوز محرومین بود چون محرومیت را لمس نموده بود .

                                                                      

از اولین شهروندان نراقی بود که با شروع جنگ تحمیلی منزلش را در اختیار آواره های دزفولی قرار داد و زمینه ای شد که از این خانواده های مومن عروس نیز انتخاب نماید .

علاقمند به بسیج و شهادت بود و سرانجام به صف مظلومین شهدا پیوست .

مطلب رسیده به وبلاگ سلحشوران شهر نراق3/1/1390

دمکرات ها حسین را با لب تشنه در کردستان سر بریدند

عضو بسیج شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان هستم و سابقه حضور در جبهه و عملیات غرور آفرین فتح المبین را دارم .

علی رضایی

از تاریخ 18/4/1361 لغایت 18/4/1363 سربازی ام را در لشکر 64 پیاده ارومیه – تیپ 2 سلماس – گردان 109 سپری کردم .

اوایل تابستان سال 1362 در پایگاه روستای کچل آباد در دهستان گورک نعلین از توابع بخش وزینه شهرستان سردشت استان آذربایجان غربی به عنوان سرباز حضور داشتم .



این روستا با جمعیت حدود 180 نفر در محور پیرانشهر قرار دارد . من و عده ای از سربازها و درجه دارها در گروهان ضربت سازماندهی و با قرارگاه حمزه سیدالشهدا(سپاه پاسداران) هماهنگ و فعالیت داشتیم .

علی رضایی در کردستان

بنده آر پی جی زن بودم . یکی از روزهای ماه مبارک رمضان نیروهای جاهل و تجزیه طلب حزب منحله دمکرات کردستان ایران به دو ماشین ارتش که در محور پیرانشهر در حال عبور بودند کمین زدند .

کامیون اول که روی آن چادر بود به سویش آر پی جی هفت شلیک کردند که گلوله از چادر عبور کرد و اتفاقی رخ نداد و راننده با همان حالت به پایگاه کچل آباد پناه آورد .

لیکن ماشین دوم در کمین گرفتار شد و نیروهایش که مسلح نبودند از ماشین پیاده و به سمت دره که انباشته از درختان بلوط و بعضا انگور و جنگلی بود مخفی شدند . آنها تلاش داشتند در خطوط مقدم جبهه مقابل ارتش عراق در نوار صفر مرز مستقر شوند .

نیروهای ضربت برای نجات رزمندگان و برخورد با مهاجمین مسلح راهی منطقه شد . متاسفانه وقتی به نقطه درگیری رسیدیم با صحنه رقت انگیز و تاسف بار مواجه شدیم . نیروهای دمکرات که تفکرات قرون وسطایی در مغز پوک خود دارند نفرات را اسیر و سرهای آنان را به جرم حفظ امنیت کردستان و دفاع از آب و خاک میهن اسلامی بریده و کنار جاده چیده بودند .

علی رضایی در سالهای دفاع مقدس

آن مزدوران سرهای ایرانیان را از تن جدا کرده تا مثلا درس عبرتی برای سایر نیروهای موجود در منطقه باشد تا از سلحشوری و جانفدایی خود دست بردارند .

پیکر مطهر شهیدان را داخل وانت بار سپاه پاسداران که تصادفا در حال عبور به سمت پیرانشهر بود گذاشته تا به گردان منتقل نماید .
نیروهای ضربت هم با حالت غمگین در حال بازگشت به پایگاه کچل آباد سردشت بودیم که در پیچ خطرناک جاده در کمین عناصر خود فروخته حزب دمکرات قرار گرفتیم .

بنده (علی رضایی) و دو نفر قدیمی تر به اسامی حسین اهل مشهد خراسان و سید مجید موسوی اهل ورامین با فاصله از هم در موانع طبیعی منطقه سنگر گرفته و به مقابله با دشمن پرداختیم تا عده ای توانستند از وضعیت نجات یافته و به پایگاه برگردند .

دوستان با اطلاع از اوضاع و شرایط منطقه را زیر آتشبار توپخانه و 106 میلیمتری و کاتیوشا قرار دادند که بسیاری از گلوله ها نزدیک ما فرود می آمد .

درگیری با اشرافیت و تسلط دمکرات ها ادامه داشت و آنها تلاش می کردند ما را زنده به اسارت در آورند . حسین اهل مشهد از ناحیه شکم مجروح شد . من و سید مجید وی را کمی به عقب تر منتقل و پشت یک درخت قرارش دادیم .

شهید حسین ..... اهل خراسان

دمکرات ها لحظه به لحظه به ما نزدیک و نزدیکتر می شدند . در یک مرحله سید مجید با پرتاب نارنجک دستی دو نفر از دمکرات ها که شجاعانه به ما نزدیک می شدند را زخمی کرد . در این اثنا بلند شدیم و حسین را تا جایی که امکان داشت به عقب تر کشیده و پشت درخچه ای پنهان کردیم . هر سه روزه دار و قمقمه آب همراه نداشتیم .

حسین خون زیادی از بدنش می رفت و مرتب از من تقاضای آب می کرد ولی من هم روزه دار و از او تشنه تر بودم . رمق های آخر را می کشید لذا ایشان را بوسیده و به او روحیه دادیم .

حدود 100 متر در داخل خارها و شاخه ها سینه خیز رفتیم تا از دسترس مزدوران خارج شویم که گلوله ای به پای سید مجید اصابت کرد .

وی هیکل قوی و سنگینی داشت . با کمک خودش کمی او را به عقب تر منتقل کردم . فشار محاصره دمکرات ها بیشتر شد تا اینکه ران پای چپ من نیز در اثر ترکش نارنجک دشمن مجروح و امیدهای خروج از صحنه برایمان مشکل شد .

سید مجید موسوی را پشت تخته سنگ نسبتا امنی گذاشتم و به او گفتم مقاومت کن تا من بلکه بتوانم از صحنه درگیری خارج شده و از پایگاه نیروی کمکی بیاورم . چفیه ام را به پایم بستم وبه سمت پایگاه حرکت کردم .

هوا کم کم تاریک شد و من از این فرصت با هر بدبختی خودم را از لابلای درختان عبور و توانستم حلقه محاصره را ترک کنم . در بین راه یکی دوبار داخل پوتینم را از خون خالی کردم .

نزدیک پایگاه کچل آباد شدم و نگهبان را متوجه خودم کردم . سریعا من را داخل بردند و ران پایم را پانسمان و همزمان از اوضاع و احوال دوستان سوال کردند . شبانه عملیات گشت و مقابله با دشمن مشکل بود ولی تا صبح نخوابیدیم تا راهی برای نجات رفیقانمان پیدا کنیم که مقدور نشد .

دمکرات های خونخوار سید مجید موسوی را اسیر کرده ولی وقتی از انتقال آن با خود در کوه و دشت و دمن کردستان مایوس می شوند مجبورا وی را از روی یک پل پرتاب می کنند . نیمه های شب روستاییان وفادار که در حومه جاده سکونت داشتند صدای ناله ای را می شنوند وقتی به سمت آن می روند با جسم مجروح سید مجید مواجه می شوند .

او را به منزل برده و مداوا کرده و صبح روز بعد سوار بر اسب و به پایگاه کچل آباد آوردند . من و او را برای درمان به پیرانشهر اعزام کردند .

از آنجا که خواست خداوند است به مرور سید مجید که تا آستانه شهادت پیش رفته بود بهبود یافت و به زندگی بازگشت . من هم پس از بهبود نسبی توسط فرماندهان برایم مرخصی استعلاجی نوشته شد ولی علاقمند به دوره نقاهت در شهر نراق نشدم و دوباره به گروهان ضربت برای ادامه فعالیت بازگشتم .

اما حسین ؛ چته های دمکرات حسین را لب تشنه سر می برند و جنازه اش را از بالای بلندی به پایین پرتاب می کنند . پیکر مطهر و مظلوم حسین چند روز بعد در دره اطراف صحنه درگیری کشف و برای تشیع و تدفین به مشهد مقدس فرستادیم .

21 ماه از سربازی ام را به همین منوال در مقطع دفاع مقدس در حفظ ثغور مرزهای کشور سپری کردم و کردستان را از تفاله های مزدور خارجی رها ساختیم . خون تک تک شهیدان از جمله پسر خاله ام غلامرضا قجری (تاریخ شهادت 17/2/1361) حافظ بقای نظام جمهوری اسلامی است و ما مدیون خون آن ها هستیم .

در حال حاضر نیز به همراه دو پسر بسیجی ام به اسامی محسن و محمد برای انجام ماموریت های لازم حاضر به انجام وظیفه و جانفشانی برای دین و مملکت هستیم .

علی رضایی فرزند رضا نظر اهل شهر نراق 14/2/1391

فعالیت های سید احمد موسوی در دفاع مقدس مردم ایران

خدا خیرشان بدهد پدران و مادرانمان را . ما را به نام و یاد آنان می شناسند و احترام می کنند . با آنکه قدیم کلاس برای نحوه تربیت فرزند کمتر به چشم می خورد ولی آنها با آنکه از سواد تحصیلی بالا برخوردار نبودند ماحصل تلاش آنها مثمر ثمر بود .

سید احمد موسوی

آقا سید احمد موسوی متولد 1315 و دوران شبیه بازنشستگی اش را می گذراند اغلب در میدان دستانش را بر پشت کمر دارد و اوضاع را رصد می کند . با آنها که بنشینی تجربیات گرانمایه ای تحصیل می شود .  

وی در خصوص جنگ و جبهه گفت :

در طول هشت سال دفاع مقدس علاوه بر پشتیبانی های لازم از رزمندگان دو نوبت نیز به استان خوزستان ماموریت یافتم .
بار اول نیمه اول سال 1366 برای بازسازی شهرستان هویزه که در اثر تهاجم ارتش متجاوز عراق ویران شده بود رفتیم . آن مقطع افراد میانسال یا مسن که توان فعالیت های نظامی در خطوط مقدم جبهه را نداشتند در قسمت بازسازی شهرهای تخریب شده مساعدت می کردند .

سید مهدی موسوی در کنار پدر بزرگوارش سید احمد موسوی

از شهر نراق به طور نوبه ای و هر بار به مدت دو هفته به عنوان کارگر عده ای ماموریت می یافتند . افراد ابتدا از طریق بسیج نراق به دلیجان رفته و با تجمیع نیروها و برنامه ریزی به جنوب عزیمت می کردند .

دومین ماموریت بنده زمستان سال 1366 بود . آن مقطع لشکر 17 علی بن ابیطالب(ع) در پادگان شهید زین الدین در شهرک صدر حومه اندیمشک در حال ساخت و ساز بود . هر شهری از استان مرکزی قسمتی از ساخت ساختمان لشکر را متقبل شدند . مردم نیکوکار شهر نراق مسئولیت ساخت مخابرات لشکر 17 را از صفر تا صد آن بر عهده گرفت .

یعنی علاوه بر نیروی کار تمام مصالح و ابزارهای مورد نیاز را به وسیله ماشین و توسط رانندگان زحمتکش از نراق به اندیمشک انتقال و مورد استفاده قرار می دادند .

در این زمان نیز دو هفته کارگری کردم و به صورت نوبتی نیروها جابجا می شدند . خوشحال بودم که اگر خودم توان خدمت در جبهه را ندارم پسرانم سید مجتبی در زمان سربازی اش و سید مهدی موسوی در بسیج و سپاه بتوانند مساعدتی در دفاع از دین و آب و خاک کشور عزیزمان ایران داشته باشند .

باعث سربلندی خانواده ماست که پسرم سید مهدی فعالیت های موثر در جنگ تحمیلی و دفاع از اسلام داشت و اکنون نیز به فعالیت عام المنفعه خود ادامه می دهد .

سید احمد موسوی فرزند سید مهدی اهل شهر نراق 12/3/1390

مرحمت ما  در جوار رحمت الهی آرام گرفت

و هر از گاه در گذر زمان در گذر بی صدای ثانیه های دنیای فانی جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می دهد که در سکون آغازی بی پایان را می سراید.

اندوه ما در غم از دست دادن مادر بزرگوارمان حاجیه مرحمت خانم اکبریدر واژه ها نمیگنجد. ارزش بودنش را همیشه از اندیشه یک لحظه نبودنش می توانیم بفهمیم و در فراقش اندوهگینیم و سایه صبر را از خداوند متعال خواستاریم.

     مرحومه حاجیه خانم مرحمت اکبری

اللـــهم صـــل عـــلی محـــمد و ال محـــمد و عـــجل فرجـــهم

مرگ دلخراش بسیجی حسین قاسمی و دو دانشجوی دیگر در نراق

ساعت 22:10 دوشنبه 27/8/1392 تلخ ترین خبر از واژگونی و آتش سوزی وسیله نقلیه به سرعت در شهر نراق پیچید . خبر مرگ سه جوان در شعله های آتش و گرفتار در ماشین پراید بسیار غمبار بود .

مرحوم حسین قاسمینراقی

دانشجویان گرانقدر علی صدرایی اهل حومه ساوه و پوریا صادقی اهل تهران و حسین قاسمی از کشته شدگان حادثه در محور نراق به دلیجان می باشد . جاده ای که همچنان چهار بانده شدن آن با تعلل انجام می گیرد .

آقای حسین قاسمی نراقی جوان خوش سیما و محبوب و دوست داشتنی به همراه دو دوستش در پانزدهمین روز محرم 1435 قمری بدرود حیات گفتند .
تاریخ 23/4/1369 در شهر زیبا و تاریخی نراق از توابع دلیجان فرزندی متولد شد که به تبرک جستن از نام شهید بی گناه دشت کربلا "حسین "نام گذاری گردید . وی عضو فعال پایگاه بسیج شهید محمد قجری بود .

ایشان دو سال قبل زائر عتبات عالیات در عراق بود . خوشحال بود که توانسته مرقد مظلومین عالم امام حسین(ع) و پدرش علی بن ابیطالب(ع) را در کربلا و نجف زیارت کند . پس از دیده بوسی از مرقد جانباز دشت کربلا ارادتش به حضرت ابوالفضل صد چندان گردید .

تکیه حضرت رقیه(س) در میدان شهر محل عشق بازی او به دردانه اباعبدالله الحسین(ع) و خدمت به مردم بود .

تلاش و کوشش در هیئت جوانان حضرت علی اکبر(ع) احساس جوانی اش را مضاعف و طراوت می بخشید .

حیدر حیدر گویان در هیئت عاشقان حسینی(کفن پوشان) حزن و اندوهش نسبت به ظلمی که به خاندان اهل بیت روا شده بود را افزایش می داد .

خالصانه ترین فعالیت هایش در طول دهه اول محرم در آشپزخانه حسینیه سیدالشهداء مسجد جامع نراق بود . پخت و پز و شستشوی ظروف عزاداران حسینی لذت زایدالوصفی را در سرشتش ایجاد نموده بود . بی ریا و عاشقانه زحمت می کشید . او سینه سوخته اهل بیت به شمار می رفت .

حسین درس و تحصیل را دوست داشت و ترم شش رشته حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق بود که اجل مهلتش نداد . در همه شرایط شکرگزار خداوندیم و حسابمان را به او می سپاریم .

رضا(حمید) قاسمی نراقی و فرزند برومندش حسین

پدرش رضا(حمید) قاسمی عضو بسیج و از زمره رزمندگان دفاع مقدس می باشد که زحماتی زیادی در جبهه های غرب و جنوب کشور از خود به یادگار گذاشته است .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق ضایعه غم انگیز فوت سه دانشجو مرحومین حسین قاسمی ؛ علی صدرایی و پوریا صادقی را به خانواده و دوستارانشان تسلیت و تعزیت می گوید .

صدای گرم مادرمان بتول رزاقی نراقی از نفس افتاد

قبل انقلاب که عباس باقری وارد فعالیت های علنی بر علیه رژیم ستم شاهی پهلوی گردید بیشترین آسیب متوجه خانواده اش شد .

عباس باقری در جوانی

به گونه ای که در اولین سال پیروزی انقلاب مردمی امام خمینی(ره) مقابل منزل بدترین توهین و ناسزاها متوجه مادرش گردید . او به پشتیبانی از پدر و به ویژه مادرش که زن فداکار و قهرمانی بود حرکت را آغاز کرد .

    مرحومه  حاجیه خانم بتول رزاقی

 شروع تحصیلی مهر ماه 1358 عده ای جوان پر شور و انقلابی اولین انجمن اسلامی دبیرستان عباس معصومی را همزمان با کتابخانه(کتاب های پاکسازی شده) این محیط آموزشی را راه اندازی نمودند . عباس به وسیله انتخابات صورت گرفته مسئولیت انجمن و کتابخانه را به عهده گرفت . بقیه همکارانش بعدا در جنگ شهید و مجروح شدند .




تاریخ 5/آذر/1358 به فرمان رهبر کبیر انقلاب بسیج مستضعفین تشکیل شد . عباس و دوستانش بسیجی شدند و حفاظت از شهر را بر عهده گرفتند . 10/مرداد/1360 نیز در مقرشان که به درمانگاه صفایی مشهور بود مستقر شدند .

 
آزاده جانباز حاج عباس باقری

اواخر آذر ماه 1359 پاسدار محمد(غلام) ابوالحسنی در میدان شهر نراق کتاب فروشی به نام شهید مطهری بازگشایی کرد و عده ای از جوانان بسیجی از جمله عباس این مکان را پاتوغ مذهبی خود دانستند . در همین مکان سیلی بر گوششان نواخته شد تا بلکه از راه پاک رهبر عظیم الشانشان دست بر دارند .

آخرین روز شهریور 1359 جنگ هشت ساله ای توسط ارتش عراق و به پشتیبانی جهانیان بر ایران اسلامی تحمیل شد . حدود بهمن ماه عده ای از نراق و دلیجان به پادگان منظریه قم اعزام شدند تا برای ارسال مهمات به سرحدات کشور عزیزمان مساعدت نمایند . جوانی که به همراه مسن ترها در این ماموریت دو هفته ای حضور داشت عباس بود .

               باقری در کنار مادر بزرگوارش

اواخر اردیبهشت 1360 عباس و دوستانش در پدافندی عملیات فرمانده کل قوا خمینی روح خدا در جبهه دارخوین شرکت داشتند .

اعزام بعدی ایشان و همرزمانش اوایل آبان 1360 بود که عباس طی پدافندی عملیات ثامن الائمه و شکست حصر آبادان در جبهه محمدیه از ناحیه چشم مجروح و ابوالفضل بیابانگردو مصطفی طالبینیز زخمی شدند .

جبهه بعدی عباس شرکت در عملیات بزرگ و غرور آفرین فتح المبین بود که وی تاریخ 2/1/1361 پس از مجروحیت سخت به همراه قدرت الله ایزدی و احمد ابوالحسنی اسیر نیروهای متجاوز عراق گردیدند . هشت سال بدین منوال با مقاومت سپری شد .

                                                                                                                                        حاج عباس در زمان اسارت

فرزند دیگر خانواده به نام تقی باقری از سال 1361 عضو بسیج و سپاه شد و راهی جبهه های نور علیه ظلمت گردید . آبان 1361 طی عملیات محرم در عین خوش موسیان و آذر 1366 در پدافندی خط شلمچه مجروح گردید و به خیل جانبازان پیوست .


    
               تقی باقری

فرزندان دیگر علی و قنبر نیز در پشتیبانی از دفاع مقدس و مواظبت از خانواده در نبود دو رزمنده و اسیرشان مساعدت داشتند . حتی دو دختر این خانواده مساعدت های زیادی به روند پیشرفت جنگ و مواظبت از پدر و مادرشان انجام دادند .



               قنبر باقری
تاریخ 3/11/1365 داماد خانواده به نام غیاث عابدی طی عملیات کربلای پنج با داشتن شش فرزند در جبهه شلمجه به شهادت رسید .

و افراد دیگر و فعالیت های دیگر این خانواده یا طایفه ادامه داشت .

این توضیحات مختصر که هر کدام به اندازه ای کتابی قابل طرح و وصف است برای پدری به نام حاج حسینعلی باقری و مادری به نام حاجیه خانم بتول رزاقی اتفاق افتاده است .

  

         حاج حسینعلی باقری                                  مرحومه  حاجیه خانم بتول رزاقی       

یعنی این پدر و مادردارای چه وسعت دل و روحیه باید باشند که این همه مقاومت و بردباری را تحمل کنند ؟ فرزندی که یک شب از منزلش دور است مادرش تا صبح خواب به چشم ندارد و دلواپس است . ولی این مادر مومنه چگونه این همه مصیبت بر فرزندانش را به خاطر عشق به امام خمینی(ره) و حفظ مملکت تحمل کرد تا کشورمان همچنان سر بلند بماند .

   

شاید یکی از روزهای خوش و زیبای پدر و خصوصا مادر تاریخ 29/5/1369 بود که عباسشان پس از هشت سال مقاومت دلیرانه در اسارتگاه رژیم عراق به ایران و نراق بازگشت و در آغوش خانواده جای گرفت .

مادر سختکوش و با وفا تحمل جثه لاغر و نحیف شده عباس در عراق را تحمل نمی کرد و با غذاهای مقوی عزیزش را مثل سابق قوی ساخت تا از راه ولایت عقب نماند و ثابت قدم باشد .

ولی مدتی بود مادر خسته و کوفته روزگار گردیده و این فرزندان هستند که مشارالیها را باید تکریم کنند . پرستاری و قربان صدقه مادر را عشق دانسته و توفیق الهی می دانند . سرانجام صبح یکشنبه تاریخ 26/8/1392 نفس های گرم حاجیه خانم بتول رزاقی از نفس افتاد و ما را داغدار و غمناک کرد .

شاید توانسته باشیم منظورمان از زجر و سختی یک مادر را به تصویر بکشیم .کم لطفی و بی انصافی است اگر قدر این زحمات طاقت فرسا را نداشته باشیم و شاکر نگردیم . 

حق این است الطاف و کوشش آزادگان سرافراز و جانبازان و سلحشوران شهرمان را دانسته و آنان و خانواده هایشان را تکریم کنیم .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

لباس سیاه غواص ها و اشتباه در سوختنشان طی عملیات بدر

آموزش های لازم در خصوص قایقرانی در سد بتنی دز حومه اندیمشک استان خوزستان را فرا گرفتم . همزمان با ما غواصان نیز آموزش های ویژه خود را سپری می کردند .

محمود حسینی

تاریخ 20/12/1363 لحظه حرکت برای عملیات بدر آغاز شد . فرمانده در توجیه به من گفت : این میزان نیرو مربوط به شماست و موظفی آنها را به خطوط مقدم انتقال دهی .




در میان نیروها یکی از فرماندهان به نام محمد جواد دل آذر (1337 – شهادت 13/12/1364) اهل قم حضور داشت .

مثل باران از سوی ارتش عراق گلوله بر سرمان ریخته می شد . چند قایق آسیب دید و تعدادی رزمنده به شهادت رسید .

                                  

خط اول دشمن شکسته شد و دم دمای صبح که هنوز آسمان کمی تاریک بود به پَد دشمن و مشخصا به اسکله رسیدیم . مشاهده کردم نیروهای ایرانی داخل چاله ها(سنگر) به صورت سوخته افتاده و به شهادت رسیده اند .

  

هوا که روشن شد خنده ام گرفت . دیدم غواص های سلحشور با لباس های مخصوص و مشکی از فرط خستگی عبور از هور الهویزه در حال استراحت هستند و من فکر کردم جنازه های آنان سوخته است .