جرات داری گلوله را به قلب من بزن ولی به مردم کاری نداشته باشید

جرات داری گلوله را به قلب من بزن ولی به مردم کاری نداشته باشید

تاریخ 15/8/1357 شب هفت مرحوم کربلایی علی حیدری فرزند حسین بود . کله علی انسان مومن و از قاریان قرآن بود که مورخ 8/8/1357 فوت و در صحن امام زاده سلیمان شهر نراق به خاک سپرده شد . 

سنگ قبر مرحوم کربلایی علی حیدری

مردم انقلابی نراق از هر فرصتی که به دست می آمد و اجتماعی صورت می گرفت نهایت استفاده را بر علیه دیکتاتوری و استبداد محمد رضا پهلوی می بردند . آن روز یک استثنا بود .

           علی اصغر حیدری

پس از پایان مراسم هفتم مرحوم حیدری تصمیم گرفتند برای فاتحه اهل قبور با همان شرایط  تظاهرات از مقابل پاسگاه ژاندارمری در محله نراق نو عبور کرده و شعارهای خودشان را تکرار کنند تا به قبرستان پایین(وادی السلام) در خروجی شهر برسند . 

شعارهای مردم اکثرا به نفع رهبر کبیر انقلاب حضرت آیت الله سید روح الله خمینی(ره) و علیه حکومت ستم شاهی بود .

مردم مقابل چهار طاقی که الان به پارک تبدیل شده رسیدند و چند متری به پاسگاه مانده بود که آقای اسماعیل میهن دوست فرمانده پاسگاه با هیکل چهار شانه و با جذبه خاص خود مخالفت عبور مردم با شعاردهی را اعلام کرد .

ماشین ریو پارک بود و تعدادی سرباز و سه  ژاندارم به صورت مسلح رودروی مردم موضع گرفتند .

چند نفر از روحانیون بومی و حجت الاسلام عبدالحسن محمودی بهبهانی فرزند هلیباز اهل زیدون بهبهان به عنوان روحانی و امام جماعت نراق جلوی صفوف مردم پیشتاز بودند . روحانیون و مردم عقب نشینی نکرده وشعارهای خود را بیشتر و بلندتر گفتند .

استوار محرم رضایی که اهل ساوه و ترک زبان بود به زانو نشست و گلنگدن تفنگ ژ3 خودش را کشید و مسلح کرد .زنان و مردان و خصوصا جوانان پافشاری کردند که باید از مقابل پاسگاه عبور کنیم . زاویه لوله اسلحه رضایی  نه به آسمان و نه به سوی مردم بود .

به یکباره شلیک های ایشان فضای آرام را در هم نوردید و عموما باعث وحشت و اضطراب شد .من سیزده ساله بودم و پریدم توی جدول آب و دراز کشیدم . تعدادی دیگر از جوانان نیز به همین سبک عمل کردند . تعدادی هم به سمت مزرعه روکیه فرار کردند .

عده ای از زنان و مردان از جمله یکی دو روحانی هم ترسیدند . ولی عموم مردم قهرمانانه ایستادند و سربازان و ژاندارم ها را خیره خود کردند .

علی اصغر حیدری در کنار مزار کله علی

حجت الاسلام محمد فروغی شجاعانه به مسیر ادامه داد . حجت الاسلام علی رمضانی فرزند تقی از زمره انقلابیونی بود که با شجاعت مثال زدنی رفت جلوی رئیس پاسگاه و سینه خود را باز کرد و گفت جرات داری گلوله را به قلب من بزن ولی به مردم کاری نداشته باشید .

میهن دوست وقتی شور و عشق مردم را دید عقب نشینی کرد و گفت سعی کنید در هنگام عبور از مقابل پاسگاه شعار ندهید .

مردم خودشان را جمع و جور و اجتماع  را مجددا ساماندهی کردند و با هیجان بیشتر شعار دادند :

از جان خود گذشتیم، با خون خود نوشتیم، یا مرگ یا خمینی

به قبرستان رسیدیم و فاتحه اهل قبور خواندیم و تا سه ماه دیگر که پیروزی 22 بهمن 1357 رسید راه عشق بازی به وطن و رهبر هموار و عبور از مقابل پاسگاه ژاندارمری به سهولت انجام می گرفت .