همدل با جانباز عباسعلی ترقی و همسرش عشرت قجری نراقی

گاهي مواقع با خود مي گويم: اي كاش يك نفر پيدا مي شد فقط به خاطر معاش خانواده ام با حمايت مالي او مي توانستم تمام مدت عمر خود را صرف مصاحبه، نوشتن زندگي نامه و خاطرات جانبازان كنم.

جانباز عباسعلي ترقي

آن وقت ديگر يك خبرنگار نبودم بلكه مورخي مي شدم كه تاريخ رشادت و جوانمردي شهداي زنده كشور ايران را ثبت مي نمود. البته آرزو بر جوانان عيب نيست.

ولي چيزي كه برايم قابل تامل شده آن است كه فكر و ذكرم و تمام اركان زندگي شخصي ام فقط در محور جانبازان شيميايي و اعصاب و روان رقم خورده انگار ديگر عضوي از آنان شده ام. آنقدر محو تماشاي ايثار گشته ام كه ايثار و شهادت برايم به آرزو تبديل شده است.

اي كاش آن دوران كه درهاي بهشت بر روي خاكريزها باز بود من هم آنجا بودم. ولي گاهي مواقع از اين آرزو مي ترسم. ترس از اينكه زنده مي ماندم و اسير هوا و هوس دنيا مي گشتم. و شامل بند سوم وصيت نامه شهيد باكري مي شدم.

هر وقت ياد شهيد احمد كاظمي مي افتم كه چگونه دست راستش را از روي حسرت پشت دست چپش مي زد و مي گفت:

اي واي بر اسيري كز ياد رفته باشد                     در دام مانده باشد صياد رفته باشد

طبق عادت هميشگي در كوچه و خيابان هر جا سخن از امر خير باشد براي تهيه مصاحبه حاضر مي شوم. وقتي كه داشتم از خيابان كارگر جنوبي به طرف ميدان پاستور حركت مي كردم چشمم به تابلويي افتاد كه روي آن نوشته شده بود ستاد جهيزيه تهران بزرگ .

از پله ها بالا رفتم و داخل دفتر شدم. چند نفر جوان در اطاقي ساده نشسته بودند و پرونده ها را ورق مي زدند. بعد از مدتي گفتگو متوجه شدم كه يكي از اعضاي ستاد جانباز 75 درصد مي باشد. مصاحبه را نيمه كاره رها كرده و با هماهنگي به طرف منزل اين جانباز حركت كردم.

جانبازحاج عباسعلی ترقي و لحظه مجروحيت

عباسعلی ترقي جانباز 75 درصد متولد 1339 اهل روستای دودهک از توابع شهرستان دلیجان در استان مرکزی داستان مجروحيت خود را به سختي بازگو كرد. چرا كه هنوز در تكلم مشكل داشت كه علت آن را برايتان خواهم گفت.

از راست : علي محمد قجري ، عباسعلي ترقي

18ساله بود كه براي خدمت وظيفه سربازي از شهر قم براي مدت آموزشي به لشكر 28 سنندج اعزام شد. بعد از گذراندن دوران آموزشي به دليل داشتن مدرك ديپلم اقتصاد وي را به عنوان منشي گروهان انتخاب كردند ولي او نپذيرفت و خط مقدم را ترجيح داد.

از اين رو به تيپ 3 مريوان و از آنجا به سقز و منطقه كردستان منتقل شد. منطقه اي كه روزها با عراقي ها در گير بودند و شبها با کومله ای های ضد انقلاب و وحشی .

وحشت و ترس از شبيخون هاي ناگهاني، سرماي شديد هوا و كوهستاني بودن منطقه لحظات بسيار سختي را براي او و سربازان ديگر رقم زده بود. آنقدر شرايط سخت و دشوار بود كه حضرت امام خمینی(ره) دستور دادند كه سربازان تيپ به يك ماه مرخصي فرستاده شوند.

عباس ترقي در هنگام مرخصي به همراه ديگر دوستان و مردم عاشق با امام خمینی(ره) ديدار داشتند و پس از آن دوباره به بانه اعزام شدند. يك شب سرد زمستان در حالي كه عباس در ابتداي صف گروهان مشغول پاكسازي جاده مرزي بودند كاميون حاوي غذا كه از روبرو با چراغ خاموش در حال حركت بود روي مين مي رود و شدت موج انفجار و تركشهاي داغ ، عباس ترقی را در بر مي گيرد .

او ديگر هيچ چيزي را به خاطر نمي آورد. شدت انفجار و نزديكي او به مين منفجر شده باعث شد تا مخچه سمت راست، چشم چپ و عصب دست راست خود را از دست بدهد. حسن ترقی تنها برادرش بعد از مدت 3 ماه جستجو او را در حالي پيدا كرد كه در بيمارستان ايرانمهر تهران روي تخت دراز كشيده و به پنجره خيره شده بود.

نمي توانست صحبت كند و حافظه اش او را ياري نمي كرد. بعد از ترخيص از بيمارستان ، عباس را براي كلاسهاي گفتار درماني به دانشكده روانشناسي مي بردند او مي گويد من از صفر شروع كردم. اعداد و حروف الفبا را دوباره به من ياد دادند. تا توانستم بعد از مدت 5 سال صحبت كنم و به زندگي عادي برگردم.

ازدواج با خانم عشرت قجری فرزند علی جعفر اهل شهر نراق

عباسعلی دوران آموزش در نهضت سواد آموزي با دختري آشنا مي گردد كه اين آشنايي در سال 1366 تاريخ ازدواج آنان را رقم مي زند. او مي گويد: همسرم از بسیجیان شهر نراق بوده و با اينكه مي دانست كه من يك چشم ندارم، دست راستم از كار افتاده و بدني سوخته دارم همچنان پاسخش مثبت بود و بهشت را برای خود خرید .

سركار خانم عشرت قجري

مراسم عروسي با مهريه 300 هزارتومان در منزل پدرم برگزار شد و حاصل اين ازدواج 3 فرزند به نامهاي بهنام، محمد و مهدي ترقی بوده است. خانواده جانباز ترقي،هيچگاه از ارزشهاي انقلاب اسلامي دور نشده و مسير حركت خود را در اين راستا حفظ نموده اند.

جانباز عباسعلي ترقي به همراه همسرش سركار خانم قجري

همسر جانباز ترقي نيز جا پاي همسر نهاده و عمري را به خدمت در سازمان بهزيستي مي گذراند. از مربي مهد كودك گرفته تا توانمند سازي كودكان ناتوان ذهني.

عباسعلی ترقي در خصوص همسرش خانم عشرت قجری نراقی مي گويد:نه بشر توانمش گفت نه فرشته خدايي او سلامي از بهشت است.

زندگي جانباز حاج عباسلی ترقي

حاج عباسعلی با وجود تمام مشكلاتش به عضويت ستاد جهيزيه تهران بزرگ درآمده تا مسير زندگيش را كه هميشه بر مبناي ايثار بوده است طي نمايد. در هنگام مصاحبه صورتش را به تصوير تلويزيون مي چرخاند تا از بازي فوتبال عقب نماند.

چرا كه او روزي يكي از فوتباليست هاي برتر روستاي دودهك از توابع شهرستان دلیجان در استان مرکزی بوده است. اين جانباز استقلالي در منزل آشپزی را نيز آموخته است البته به قول پسرش برنج هاي شور او بي نظير است. واقعيتهاي تلخ خانواده هاي جانبازان براي هر وجدان آگاهي قابل تامل بوده است.

استخراج از"پایداری"پایگاه اینترنتی پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس 4/4/1388

با اضافات نوشته و عکس جهت استفاده در وبلاگ سلحشوران شهر نراق14/01/1392

پخش مراسم پانزدهمین یادواره شهدای شهر نراق

جمعه

16 فروردين 1392                       ساعت 19 

شبکه آفتاب استان مرکزی

دوستان کاری کنیم نراقی ها سیزده بدر بیان پایین و بالا نرن

عملیات بزرگی در پیش رو بود . رزمندگان شهر نراق تحصیل در دبیرستان حاج عباس معصومی را رها کرده و برای حفظ ثغور مرزها به استان خوزستان حرکت کردند .

سر از پا نمی شناختند و آموزش های تکمیلی را فرا گرفته و مترصد حمله بودند . شهرستان خالی از سکنه شوش در استان خوزستان در تیر رس ارتش متجاوز عراق قرار داشت . اکثر نیروهای اعزامی از نراق را موسسین بسیج تشکیل داده بودند .

سال جدید در حال تحول بود و سلحشوران دور هم گپ و گفت داشتند و هر کس حرفی زد . سال نو 1361 تحویل شد .

عارف بلند پرواز سید غلامرضا باشیگفت عید ما زمانی است که بر دشمن پیروز شویم .

   شهيد سيد غلامرضا باشي

مهدی عباسیکه عاشق و ملول گشته بود گفت بیایید کاری کنیم که مردم نراق روز سیزده بدر به جای رفتن به دشت آصیف آباد برای عزا و ماتم ما بیان قبرستان پایین .

شهيد مهدي عباسي

قاسم جعفریگفت می خواهم برای مادرم جنازه ام را عیدی ببرند .

                                                                                                                                              شهيد قاسم جعفري

دومین روز عید یعنی 2/1/1361 عملیاتی شروع شد که نام آن را فتح المبینگذاشتند . مردم نراق در گذران سال نو و تعطیلات بودند که جبهه شلش در روستای زعن در فاصله کوتاهی از شهرستان شوش کن فیکون شد .

محلاتی ها بیشترین شهید و اسیر و مجروح را دادند .

نراقی ها چهار شهید و سه اسیر و هفت مجروح تقدیم کردند .

بمیرم برای جنازه های سوخته شده در میدان مین . جنازه های مطهر شهیدانی که پس از مرگ با عزتشان نیز زیر رگبارها و ترکش ها گرفتار ماند .

شهیدان عبدالله محمودی و مهدی عباسی در حال قرائت قرآن

فدای قطرات خون شهیدانی که آنقدر جنازه ها در معرکه ماند تا خون ها از جهش ایستاد و خشک گردید .

به فدای لب های عطشان فرزندان سید روح الله در زعن

نمانم تا ببینم مادرانی که اجازه نیافتند جنازه های جگر گوشه هایشان را مشاهده کنند .

شهیدان فتح المبین سید غلامرضا باشی و مهدی عباسی

نراق کوچک محشر کبری شد . هر خانواده شهیدی ، اسیری و مجروحی و عجب عیدی شد برای مردم .

مجروحین از بیمارستان یا فرار و یا رخصت خواسته بودند و خودشان را به نراق رسانده بودند . اغلب از فراغ و غصه خودشان را داخل قبرها می انداختند که چرا ماندند . اما از تشیع جنازه ها خبری نبود و جنگ ادامه داشت و پیروزی بزرگ فتح المبین در یک قدمی بود .

سرانجام اولین پیکر مطهر را آوردند و او عبدالله محمودیبود که روز 12 فروردین 1361 گلزار شهدا را افتتاح نمود .

شهيد عبدالله محمودي

حالا سیزده بدر شده و خواسته مهدی عباسیمحقق گردید . خدای من این جمعیت کلان باید در آصیف آباد سیزده را بدر کنند ولی انکار همه آمدند امامزاده سلیمان تا مهدی و سید غلامرضا باشی و ابوالفضل بیابانگردرا با شکوه و عظمت بر دستان مهربانشان تشیع و کمک حال داغ خانواده ها باشند .

شهيد ابوالفضل بيابانگرد

از آن به بعد دیگر سیزده بدر کسی بالا نرفت و خوش گذرانی و تقسیم شادی در پایین و در گلزار شهیدان نراق بین همه خانواده ها تقسیم شد .

فقط یادمان نرود خانواده های فتح المبینی ها هم نزد فرزندانشان ماوا گرفته اند . آقای غلام محمد عباسی و همسرش خانم توران قاسمي – آقای علی محمودی و همسرش خانم فاطمه رضایی

به روح همه شهدا ، صلحا و اموات صلوات

 وبلاگ سلحشوران شهر نراق16/1/1392

من یک جان به شما بدهکارم

به خاطر اتفاقاتی که در عملیات های قبل رخ داده بود اینبار از خداوند خواستم نه شهید و نه مجروح شوم و علاقه دارم تا انتها عملیات را ببینم .تاریخ 17/11/1361 با رمز یاالله عملیات والفجر مقدماتی آغاز گردید.

خط اول را گرفتیم لیکن هوشیاری کامل نیروهای عراقی نشان از لو رفتن عملیات می داد . به دلیل عدم موفقیت ، فرماندهان دستور عقب نشینی دادند .آتش دشمن زیاد بود و تعدادی شهید روی زمین قرار داشت و فرصتی برای انتقال مجروحین به عقب غیر ممکن بود .

                                                                                                                                        سيد محمد موسويان(باشي)

با هر تلاشی بود از محاصره عراقی خارج و شروع به عقب نشینی نمودیم .در لابلای صداهای توپ و خمپاره و گلوله به یکباره شنیدم که رزمنده ای به نام مرا صدا می زند . ابتدا توجه نکردم ولی صدا تکرار شد .نزدیک شدم دیدم سید محمد باشی به حالت مجروح نقش بر زمین است .

تقاضای انتقال به عقب جبهه را داشت و گفتم خدایا با این شرایط دشوار جنگ من چگونه سید را بردارم و...  .

در دلم گفتم اگر زخم هایش زیاد باشد و تشخیص دهم که شهید می شود بی خیال او می شوم ولی اگر زنده بماند و به نراق باز گردد چه طور تو صورتش نگاه کنم . خلاصه دل را به دریا زدم و با کمک موثر علی اکبر کمره ای از رزمندگان شجاع نراق ، سید محمد را کول کرده و بین راه  بارها در دریای رمل به زمین خوردیم .

با هر مشکلاتی سرانجام سید را با موفقیت به عقب جبهه انتقال دادیم و آنقدر پشت لباسم خون آلود شده بود که همه فکر می کردند مجروح شده ام و چه دلیرانه مقاومت می کنم .سید محمد باشی همیشه ما را که می بیند می گوید من یک جان به شما بدهکارم .

                                                                                                         سيد محمد موسويان(باشي)

 وبلاگ سلحشوران شهر نراق 18/01/1392

شلیک ضد انقلاب به هلی کوپتر

در سال 1359 در آغاز جنگ تحمیلی ، گروه های ضد انقلاب از جمله کومله و دمکرات نیز همزمان در کردستان و مجموعا در شمال غرب کشور بر علیه نظام فعالیت داشتند .

مصطفي قجري

به همراه دوازده نفر از ناحیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان محلات برای پاکسازی شهرستان مهاباد عازم مهاباد شدیم . با اتوبوس به ارومیه مسافرت و به دلیل ناامنی در جاده ها با هلی کوپتر به مهاباد رسیدیم .

چهل و پنج روز در کاخ جوانان مهاباد مستقر بودیم و درگیری روزمره در شهر وجود داشت و صدای تیراندازی همیشه به گوش می رسید .

پس از پایان ماموریت با هلی کوپتر از پادگان مهاباد به سمت ارومیه در حرکت بودیم که پیشمرگان گروه های کومله یا دمکرات به سمت ما شلیک کردند و چون آتش متقابل گردید برای آنها موفقیتی حاصل نشد .سال 1359 و 1360 ضد انقلاب در کردستان با سلاح های نیمه سنگین موفق به سقوط دو یا سه هلی کوپتر شده بود .

مصطفی قجری فرزند رمضان اهل شهر نراق 16/2/1390

مراسم هیئت های سینه زنی و زنجیر زنی در نراق

از دیر باز شهر نراق دارای دو دسته سینه زن و زنجیر زن عزاداری بوده است . این دو هیئت در همه شرایط آب و هوایی ارادتمندی خود را به خاندان عصمت و طهارت نمایان کرده اند .

به دلیل اینکه اکثرا مراسم های سوگواری در شب برگزار می شود چندین نفر با استفاده از چراغ های زنبوری در مسیرهای عزاداران بر بالای دست و سر نگه می داشته اند .

یکی از چراغ ها نزد ذاکر اهل بیت بوده تا بتواند نوشته هایش را قرائت کند و هم اینکه روی چهارپایه متحرک ایستاده تا مردم او را مشاهده و با حرکت نمایشی دستان شور و شعور حسینی در اجتماع ایجاد کند . از قدیم تا کنون مرسوم است هیئتی که از مقابل دسته دیگر در حال عبور هستند احترام کرده و با آنها همنوا شده تا صوت هم تداخل پیدا نکند .

شب های عزاداری از جمله شب های تاسوعا و عاشورا هیئت ها به ترتیب وارد مسجد جامع گردیده و بقیه هیئت های دیگر به آخرین دسته ادای احترام می کنند و با آنان هم صدا و همنوا می گردند .

اکنون با پیشرفت تکنولوژی و آبادانی شهرها و روستاها این نوع زحمات از بین رفته و دستگاه های اکو و بلندگوهایی با صوت قوی در مراسمات مورد استفاده قرار می گیرد .با افزایش جمعیت و همچنین افزایش سلایق مختلف هیئت های سینه زن و زنجیر نیز افزایش یافته و به چند دسته تقسیم شده اند . کما اینکه هیئت قمه زنان نیز بیشتر شده است .

ذوالجناح گردانی(اسب و کُتَل) در کنار نخل های نراق

از سالیان متمادی تا سال حدود 1345 یک راس اسب سفید توسط آقای نعمت الله کریمی فرزند علی اکبر(1310 – 1367 ) که به صورت امانت از افرادی مانند محمد خان یوسفی فرزند محمد یوسف می گرفت به طرز شگفت انگیزی آذین بندی می کرد .

قدیم ترها بزرگان و خوانین هر کدام به تناسب شرایط اجتماعی کتلی برای خود تزیین می کردند . یک شنل از جنس چرم بدن اسب را کاملا می پوشاند و مثل کمربند در زیر شکم اسب بسته و محکم می گردید .

50 تا 55 عدد نیزه های پانزده سانتیمتری به صورت سمبلیک بر این شنل خون آلود وصل بود و تداعی از پرتاب نیزه های فراوان یزیدیان به سمت حسین فرزند فاطمه زهرا(س)بوده که تعدادی از آن ها به اسبش به نام ذوالجناح اصابت کرده است .

پاهای ذوالجناح نیز با رنگ های مخصوص قرمز گردیده و بسان خون ظاهر می گردید . مرحوم نعمت الله کریمی افسار اسب سفید را در دست گرفته و مابین هیئت ها در جلوی نخل حرکت می کرد . زنان و مردان با دیدن صحنه های حزن انگیز ذوالجناح و رویت نیزه ها شیون و فغان سر می دادند و به یاد مظلومیت امام و یارانش گریه می کردند .

مرحوم فاطمه سلطان كريمي به همراه همسرش مرحوم نعمت الله كريمي

خانم فاطمه سلطان  کریمی فرزند حسین(1304 – 1363) همسر مرحوم نعمت الله کریمی نیز همپای همسرش در عزاداری اهل بیت سهیم بود .

در قدیم مرحومه فاطمه سلطان قبل از ورود مردم به مسجد حاج عباس سماور را برای خوردن چای عزاداران روشن می کرده است . آنها فرزند نداشتند و عده ای از جوانان که آنها را می شناسند شب های جمعه طی برنامه اهل قبور در قبرستان وادی السلام شهر نراق به یاد مرحومین فاتحه خوانی می کنند .

 بشترین مفهوم ذوالجناح گردانی بازسازی صحنه بازگشت بی سوار اسب امام حسین(ع) از میدان جنگ و کارزار به خیمه گاه اهل بیت می باشد . البته بعضی کتل ها نیز حکایت از خاطرات سوار بر اسب بودن حضرت علی اکبر(ع) جوان امام منظور نظر قرار می دهند .

حکایت ذوالجناح

ذوالجناح یعنی صاحب دو بال و پر، در فرهنگ عزاداری شیعیان نام اسب مهربان حسین بن علی(ع) است که امام در روز عاشورای سال 61 هجری بر آن سوار بود. ذوالجناح در تعزیه و دسته‌های سوک امام سوم شیعیان از اهمیت و احترام خاصی برخوردار است. بعضی ذوالجناح را به عنوان عقل فعال به حساب آورده و آن را به براق تشبیه می‌کنند.

درباره این که ذوالجناح بعد از شهادت امام حسین(ع) چه کرد، دو نقل متفاوت تاریخی وجود دارد :

بعضی گفته اند آن حیوان نجیب در کنار خیمه ها آن قدر سر خود را بر زمین کوبید تا جان سپرد. (بحارالانوار, ج ۴۵, ص ۶۰)  . برخی دیگر گفته اند بعد از واقعه عاشورای 61 هجری قمری آن اسب سفید ناپدید شد و دیگر کسی او را ندید. (تاریخ زندگانی امام حسین (علیه السلام ), ج ۲, ص ۱۶۳)

توغ گردانی در اطراف نخل های نراق

توغ ، شعار یا علامت مخصوصی بود که در مراسم سوگواری روز عاشورا در نراق به دوش کشیده می شد .توغ گردانی به نام های طوغ – طوق – توق نیز نوشته و متداول است .

پس از رسمی شدن مذهب تشیع و در زمان حکومت شاه اسماعیل صفوی توغ گردانی رواج پیدا کرد . توغ در سپاه ، نمادی از قدرت و شوکت و مقاومت بوده است .

توغ گردانان تا حدود سال 1353 فعالیت نمادین خود را ادامه دادند .بر توغ پارچه های جور واجور و رنگارنگ بسته بودند که از جلوی توغ آویزان بود . تصور می شد که نوک توغ قابل انعطاف و  مثل تیغه علامت به جلو خم شده و ادای احترام می کرد .

آخرین مسئول نگهداری توغ که یکی از خادمین امامزاده سلیمان(ع) نیز به شمار می رفت آقای سید قوام حسینی فرزند سید رحیم بود و تاریخ 16/9/1362 دارفانی را وداع گفت .

آیین شتر گردانی در شهر نراق

تا سالیان پیش یک نفر شتر جلوی نخل و بین هیئت ها به حرکت در می آمد . متولی و ساربان شتر گردانی شکرالله عابدینی فرزند... مشهور به شکرالله عصار بود که بعد به همراه دو فرزندش  علی  و ماشاءالله عابدینی این حرکت نمادین را اجرا می کردند .

این شتر در کارگاه عصارخان ؛ سنگ های سنگین را به طور دوران به حرکت درآورده تا روغن تولید شود . زنگ بزرگ و پر صدا و آذین بندی شتر زیبایی خاصی به مراسم روز عاشورای نراق می داد .

گرچه این حرکت به فراموشی سپرده شده لیکن اخیرا یکی دو بار توسط عموم مردم یک نفر شتر در برنامه های ایام محرم خریداری شده و پس از پایان مراسم سر بریده شده و گوشتش بین نیازمندان توزیع گردید .

فلسفه استفاده از شتر مربوط به کاروان اسرای دشت کربلا می باشد که تا شام آنان را انتقال داده است .

پرده خوانی

پرده به دیوار یا حسینیه و یا حومه میدان آویزان کرده و فردی در لباس مرشد برای مردم به معرفی چهره های داخل عکس می کرد .

مرشد مثل مصیبت خوانی به کارش وارد بود و اغلب از روی مقتل ظالمین به آل الله را محکوم می کرد . مثلا شی ای مثل چوب را روی عکس نشانه گرفته و با صدای رسا می گفت اینا که می بینی شمره و شخصیت زشت و مخوف او را بر ملا می کرد .

همچنین عکس های اهل بیت که معمولا چهره صورت آنها عکس ماه بود و یا نوری از آن متصاعد می گشت و از مظلومین تاریخ هستند را معرفی می کرد . سال هاست پرده خوانی از آیین عاشورایی نراق حذف گردیده است .

عَلَم و بیرق گردانی و حجله گاه حضرت قاسم و شیپورچی

تا سال حدود 1350 شمسی اطراف نخل ها منهای هیئت ها نوحه می‌خواندند و عده دیگر شیپور و سنج می‌زدند . علم و بیرق نیز در کنار نخل ها بر دوش علاقمندان به صورت انفرادی حمل می شد  . کُتَل نیز به صورت تزیین شده آماده می شد .

حجله گاهی هم به یاد قاسم بن حسن(ع) به نشانه اینکه ایشان در سنین دامادی توسط دشمنان به شهادت رسید پیشاپیش نخل به حرکت در می آمد .  اکنون فقط تخت روان بر روی دوش جوانان به حرکت در می آید . علم و بیرق ها دارای چوب های بلند بودند و پارچه های سبز و مشکی بر نوک آن ها بسته شده بود . ظاهری زیبایی در عزاداری روز عاشورا نمایان می ساخت .

در منطقه نراق و کاشان یکی از اشعاری که بیشتر قرائت می گردید این بود :

این عَلَم از کیست که بی صاحب است؟     عَلَم و کُتَل قمر بنی هاشم است!

آخرین شیپور زن از بازمانده نسل آیین های مذهبی آقای سید محمد باشی(رادمنش) فرزند سید کاظم می باشد .

سيد محمد باشي(رادمنش)

آخرین فوت های قوی ایشان که بر شیپورش می نواخت شب های عاشورای دهه 50 بود و این اقدام نیز در شمار ده ها فعالیت های سنتی به فراموشی سپرده شد . ایشان کشاورز بود که چندین سال هست در شهرداری شهرستان دلیجان اشتغال دارد .

آیین علامت گردانی در شهر نراق

از دهه 50 رفته رفته توغ ؛ عَلم ؛کُتل ؛ شیپور ؛ حجله گاه و ... کنار رفت و علامت آهنین با وزن سنگین جایگزین شد .

- اولین علامت با 15 تیغه در شهریور 1355 توسط آقای احمد اشرفی فرزند فرهاد (1310 – 1379) از تهران وارد شهر نراق گردید . وزن آن حدود 110 کیلوگرم و فعلا بلا استفاده می باشد .

     مرحوم احمد اشرفي

علت و اسباب این اقدام فوت جوان برومندش غلامرضا اشرفی 22 ساله و عروسش اشرف السادات حسینی فرزند سید حسن 18 ساله تاریخ 25/6/1355 در اثر تصادف می باشد .

ایشان که در زادگاهش به احمد فرهاد مشهور است یکی از مسئولین  هیئت زنجیر زنی تا زمان فوتش بود . وی سال 1379 فوت و در قطعه 250 ردیف 82 شماره 48 بهشت زهرا(س) سر بر تیره تراب نهاد .

- دومین علامت با 11 تیغه در آبان 1357 توسط حاج محمد پنبه زن(نیک پیام) فرزند ماشاءالله از خیابان صفا تهران حدودا به قیمت سیزده هزار تومان خریداری و قطعات آن باز و با یک وانت بار به شهر نراق منتقل و به هیئت های عاشورایی هدیه گردید . این علامت اخیرا توسط حسین صفری فرزند مرتضی قلی پس از بازسازی و رفع خرابی به 9 تیغه تقلیل یافته و روز عاشورا پس از آذین بندی در محله دنیاران مقابل منزل آقای اصغر صفری روی پایه گذاشته می شود  .

- سومین علامت با 13 تیغه در سال 1368 توسط حاج عباسعلی نوروزی فرزند شاطر عبدالله در محله نارمک تهران به مبلغ چهل و پنج هزار تومان خریداری گردید . وزن تقریبی آن 80 کیلوگرم و  به همراه آن شال ها و پرها و البسه مخصوص به مدت بیست سال در هیئت نراقی های مقیم مرکز در مسجد مسلم ابن عقیل و مسجد اکباتان در روزهای تاسوعا و عاشورا مورد استفاده عزاداران بود . نهایتا در سال 1388 این علامت به همراه لوازمات و طبل و دهل و تعدادی زنجیر از تهران به شهر نراق منتقل و وقف هیئت زنجیر زنان متوسلین به اباعبدالحسین(ع) گردید .

- چهارمین علامت با 17 تیغه در سال... توسط حاج روح الله  شاه حمزه ای فرزند عباس خریداری و به هیئت های سوگواری هدیه گردیده است . عرض آن 10 متر و وزن تقریبی اش 170 کیلوگرم می باشد . موقع استفاده و ایجاد لنگر وزن علامت افزایش یافته و حامل آن را دچار مشکل می کند . فعلا تنها علامت در حال حرکت توسط جوانان در مراسم نخل گردانی و سوگواری ائمه معصومین توسط هیئت زنجیر زنان مورد استفاده می باشد .

یکی از مسئولین هیئت زنجیرزنان آقای ولی الله رضایی فرزند اصغر می باشد که ایشان نظارت بر حسن اجرای علامت گردانی را نیز عهده دار می باشد . دو تن از جوانانی که بیشترین نقش را در آذین بندی و حمل علامت را عهده دار هستند آقایان سید محسن موسوی فرزند سید احمد و سید جواد موسوی فرزند سید جمال می باشند .

یک عدد چلچراغ هم  توسط آقای ناصر خسروی فرزند غلامرضا(برادر شهید جهانگیر) در مغازه جوشکاری اش ساخته شده بود و اغلب خودش و  جوانان دیگر در مراسم های آیینی حمل می نمودند که چند سالی است از چرخه مراسم خارج گردیده و استفاده نمی شود . داخل این وسیله آهنین چراغ های فانوس که نام محلی آن چراغ بادی است نصب می گردید .

علامت کِشی در نراق مختص جوانان قوی پنجه و هیکل نسبتا مناسب می باشد .محل نگهداری علامت ها  کاروانسرای حاج رضا آعلی ابتدای بازار شمس السلطنه می باشد .

همایش علی اصغر(ع) روز هفتم محرم در شهر نراق

چند سالی است همزمان با همایش جهانی حضرت علی اصغر در شهر نراق نیز این جلسه با عظمت هر چه تمامتر برگزار می گردد .

محل اجرای مراسم سالن ورزشی شهید رجایی می باشد . متولی اصلی مراسم واحد خواهران هیئت رزمندگان اسلام می باشد .

زنان نراقی شیرخوارگان خود را با لباس های سفید و سبز و بستن چفیه سفید بر سرشان شکوه و جلال را به نمایش می گذارند . این مراسم در فضای آکنده از حزن و اندوه برگزار گردیده و مورد توجه خاص و عام می باشد .

اوج شکوه این همایش زمانی است که مادران فرزندان خردسال خود را به یاد حرکت امام حسین(ع) در سال 61 قمری فرزند شش ماهه اش علی اصغر را بر روی دست بلند می کنند که به قول نراقی ها دل سنگ کباب می شود .

همچنین هیئت عاشقان روح الله (نوجوانان عاشورایی) شش سالی است تمثیل گهواره ای به نام مبارک علی اصغر بین این هیئت به حرکت در می آید .

عزاداران با دیدن این گهواره که داخل آن شبیه شیرخواره ای قندان گردیده است به یاد کوچکترین شهید کربلا بر سر و سینه می زنند . این حرکت به همت رزمنده و جانباز دفاع مقدس علی محمد کمره ای طراحی و استفاده می گردد .

معرفی عبدالله بن حسین مشهور به علی اصغر

عبدالله بن حسین علیه السلام که به علی اصغر معروف است فرزند امام حسین علیه السلام است. مادرش رُباب دختر اِمْرَءُ الْقَیْس و خواهرش سکینه می ‏باشد.

عبداللّه‏ در مدینه متولد شد . ایشان را "باب الحوائج "می ‏دانند،گر چه طفل شیرخواره و کوچک است، اما مقامش نزد خدا والاست. دهم محرم سال 61 قمری امام حسین(ع) در حال گفتگو بود که تيری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را دريد . امام حسين(ع) خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشيد .

حرکت عاشورایی هیئت قمه زنان حسینی جلوی نخل

از سالیان متمادی تا قبل پیروزی انقلاب اسلامی 1357 شمسی به رهبری حضرت آیت الله سید روح الله خمینی(ره) چندین هیئت سینه زن ، زنجیر زن و کفن پوشان فعالیت داشتند . هیئت کفن پوشان به علت عشق و ارادتی که به سالار شهیدان حسین بن علی (ع) داشتند مبادرت به تیغ زنی می کردند .

سه نفر از مشهورترین افرادی که بر سر و پیشانی کودکان ، نوجوانان ، جوانان و پیرمردان تیغ می زدند نعمت الله اکبری فرزند رضا( 1288 – 1370) – حاج شکرالله اکبری فرزند رضا(1282 - 1379) – حاج محمد اوضاعی فرزند علی(1281 - 1371) بودند .

مرحوم حاج محمد اوضاعي                 مرحوم نعمت الله اكبري

بعضا کودکان در بغل مادران به واسطه نذری که کرده بودند یک تیغ ضعیف و ناتوان به اندازه یک خراش توسط افراد مذکور و یا دیگران به بالای پیشانی زده می شد و اندک خونی ظاهر می کردید . اکنون چنین نذری صورت نمی گیرد و این اقدام سال هاست از بین رفته است .

در بین هیئت افرادی نیز بودند که به خاطر علاقه و اعتقادات خود قمه زنی می کردند . تعدادی زیادی هم به جای قمه چوب دستی در اختیار داشتند . عده ای از  قمه زنان متوفی عبارتند از :

غلام جعفری فرزند احمد(.-.) - علی حمیدی فرزند صادق(1283 - 1368) – سید حبیب الله موسوی فرزند سید نصرالله(.-.)– ابوالقاسم ایزدی فرزند علی(. - 1380 تهران) – حسن عابدینی فرزند رضا(1341 – 1370) – سید محمود موسوی فرزند سید حسن(1325 – 1365) – اصغر عابدی فرزند علیرضا(1332 – 1386) - علی اکبر بیابانگرد فرزند (1315 – 1381) – حاج محمود رزاقی فرزند صفرعلی(1303 – 1389) - یوسف کاظمی فرزند محمد (1301- 1391) و ... بودند .

عده ی معدودی از آنها مثل میرزا قنایی فرزند علی اکبر مشهور به میرزا سیاره(1305- 1344) و مندعلی نباتی فرزند حسین(1305 - 1361) به دلیل اینکه خون زیاد از سرشان خارج می شد ضعیف گشته و از حال می رفتند . هم هیئتی ها سریعا لنگه تخته ای که درب منازل بود و یا درب مغازه ها یافت می شد به سهولت از پاشنه در آورده و مثل برانکارد آنها را حمل نموده و یا حسین و یا حیدر سر می دادند . نهایتا همه تیغ و قمه زنان وارد حمام شده و خود را شستشو داده و برای نماز ظهر عاشورا آماده می شدند .

اکثر خانواده ها از قبل لباس های تیغ زنان را داخل بقچه به حمام دار و یا یکی از اعضای هیئت تحویل می دادند .همچنین آنان بیرون حمام اجتماع می کردند و زمانی که شوهران و یا فرزندان آنها از حمام خارج می شدند لباس خون آلودشان را به قصد شستشو در منزل  تحویل گرفته و با ظرف شیر و نان عباسعلی از آنها پذیرایی می کردند .

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به علت شرایط خاص و اینکه دشمنان رفتار بعضی شیعیان را غیر انسانی می نامند و سوء استفاده های  ابزاری از این عزاداری می شد اکثریت قاطع علما از جمله رهبر کبیر انقلاب امام سید روح الله خمینی(ره) مردم را از قمه زنی منع کردند .

بنابر این هیئت کفن پوشان نراق اکنون با آراستگی و وقار شایسته در ایام محرم به سوگواری می پردازند و با توجه به منع قانونی از هر گونه رفتار علنی در ملاء عام که قابل سوء استفاده دشمنان اسلام باشد اجتناب می ورزند .

آیین تعزیه خوانی نراقی ها در محرم

زیباترین و مهمترین آیین مذهبی ، دینی طی سالیان متمادی در نراق برگزار می گردید . استقبال مردم از این مراسم بی نظیر بود . متبحرترین و قوی ترین مرثیه خوان ها در لباس های دوست و دشمن به نقش های خود می پرداختند .

نحوه و چگونگی به شهادت رسیدن امام حسین(ع) و اهل بیتش به صورت عینی نمایش داده می شد . در هنگام تعزیه خوانی و تاثیر گذاری آن بر روح و جسم عزاداران صداهای ناله و فغان عزاداران بلند می شد . تعزیه خوانی در نراق که قدمت سیصد ، چهار صد ساله دارد از شاهکارهای آیینی این دیار و زبانزد عام و خاص بود .

متاسفانه در سال 1361 به دلایلی از ادامه این نوع فعالیت توسط عده ای خاص جلوگیری گردید و بساط آن برای همیشه از نراق برچیده شد .

مرحوم حسن كاظمي

آخرین تعزیه خوان حرفه ای نراق که ذاکر اهل بیت و دستی هم در شعر  و شاعری داشت حاج حسن کاظمی فرزند رضا(1285 – 1389) بود که همیشه در لباس قرمز رنگ شمر نقش آفرینی می کرد .

 عزاداری رزمندگان دفاع مقدس شهر نراق

در مراسم های سوگواری زمانی که سنگینی تابوت نخل را بر دوش های مومنین به نظاره می نشینیم مشاهده زور آزمایی سلحشوران جنگ نیز حکایت فراوان دارد . گرچه مثل سابق میانسال ها فضای عبادی مذهبی نخل را در اختیار جوانان قرار داده اند و لیکن جوانان رزمنده دیروز جبهه ها در نخل کشی هم به زیبایی این فعالیت می افزاید .

رزمندگان در بدترین شرایط جنگ و ایام های خاص مثل دهه محرم و دهه فاطمیه و... دست از عزاداری و زنده نگاه داشتن راه صواب ائمه اطهار را فراموش نمی کردند . در مقرهای ستاد لشکر 17 علی بن ابیطالب(ع) رزمندگان نراقی در برپایی اولیه مجالس پیشتاز بودند .

سال های 1360 و 1361 در محوطه انرژی اتمی آبادان نراقی ها شور می گرفتند و فریاد بر می آوردند :

لشکر شکن ابالفضل برادر رشیدم      آبی رسان به خیمه سردار نا امیدم

و یا نوحه های مشهور را جملگی با هم گفته و بر سر و سینه می زدند . مثل :

شیعه بگریید به شور و نوا         بهر غریبی شه کربلا

گفته حسین این عجبست این عجب       آب فرات از من و من تشنه لب

حتی در بعضی از جبهه ها تابوت تمثیلی ائمه معصومین از جمله اباعبدالله الحسین اغلب توسط تیپ الغدیر یزد از سال 1363 نیز روی دوش مرزداران مشاهده می شد . چند نفر از ذاکرین اهل بیت که در جبهه نوحه سرایی می کردند و به شهادت رسیدند عبارتند از :

- سید غلامرضا باشی فرزند سید علی

- عبدالله محمودی فرزند علی

- محمد رضا رمضانی فرزند غلامعلی

- مهدی اکبری فرزند اکبر

در نخل گردانی و هیئت های مختلف نراق نیز رزمندگان هشت سال دفاع مقدس دوشادوش امت مذهبی نقش آفرینی می کنند .

علم کشی با چوب های بلند و پرچم های بزرگ و چرخاندن آن در بین هیئت های ثارالله و رزمندگان اسلام به شکوه مندی مراسم می افزاید .

زمان های نخل گردانی در شهر نراق

در مجموع سالیانه چهار نوبت نخل ها بر روی دوش های مردم عزادار و عاشق اهل بیت عصمت و طهارت حمل می شود :

1-         بیست و یکم رمضان و شهادت امام اول علی بن ابیطالب (ع)

2-         بیست و هشتم صفر و شهادت امام دوم حسن بن علی(ع) و حضرت محمد(ص)

3-         دهم محرم روز عاشورا و شهادت امام سوم حسین بن علی(ع) و یارانش

4-         دوم جمادی الاخره شهادت حضرت فاطمه(س)بنت محمد

بیشترین عظمت و ابهت نخل گردانی نراق در روز عاشورای حسینی می باشد . توجه مردم مومن در این روز به تابوت تمثیلی مولا و سرور  شهیدان امام حسین(ع) بیشتر است .

به پیشنهاد امام جمعه وقت  حجت الاسلام علی اکبر حیدری و درخواست مردم از سال 1386 شمسی در سالگرد شهادت حضرت فاطمه الزهرا(س) نخل گردانی به مراسم های عزاداری مردم شهر نراق اضافه گردید .

نظر فاضلین نراقی

دو تن از فقها  به اسامی علامه ملا محمد مهدی  نراقی(1146 – 1209 قمری) و ملا احمد نراقی(1185 – 1245 قمری) مشهور به فاضلین نراقی در خصوص نخل گردانی و عزاداری های زادگاهشان نراق نظریه منفی ارائه نداده اند .

می توان استنباط کرد با توجه به فهم و کمالات بالایی که داشته اند و در خصوص موارد مختلف صاحب نظریه هستند با آیین سنتی نخل برداری نراق مشکلی نداشته اند .

حتی صد و بیست ، سی سال پیش در زمان حیات گران بهاء و ارزشمند  حجت الاسلام آقا حسین فاضل نراقی فرزند حجت الاسلام ملا محمد از عرفای مشهور نراق آیین های عزاداری و نخل گردانی و تابوت واره امام حسین(ع) بدون اشکال بوده است .

آداب زنان و مردان نراق در روز تاسوعا و عاشورا

مردم نراق در روز عاشورا فعالیت های شایسته دارند که از جمله آنها :

- حتی الامکان از خوردن آب مگر به قدر ضرورت اجتناب می کنند .

- بر پيشاني و سر گل مي مالند .

- زنها از آرايش خودداري نموده و از زينت هاي خود استفاده نمي کنند .

- زنان پس از عبور همه هیئت ها و نخل ها پشت عزاداران حرکت می کنند و نواهای عاشورایی خاص خود را تکرار می کنند .

- سوگواران با وضو هستند و به محض شنیدن صدای الله اکبر ظهر وارد مسجد می شوند تا نماز اول وقت را اقامه کنند .

- جملگی لباس مشکی بر تن دارند و حتی کودکان را با شمایل عزا وارد کوچه و برزن می کنند . تنها کفن پوشان با لباس سفید با آراستگی و طمانینه به عزاداری پرداخته و در سه چهار مکان مشخص شور حسینی گرفته و حیدر حیدر سر می دهند .

- یکی از مشهورترین نذورات زنان پختن شعله زرد و آش است که توسط اعضای خانواده اغلب جلوی منازلشان در هنگام عبور نخل ها بین مردم توزیع می گردد . چندین سال است ایستگاه های صلواتی به صورت تکیه و یا چادرهای انفرادی در چندین نقطه شهر از جمله میدان اصلی و ابتدای کوچه شهید مصطفی طالبی به توزیع چای و شربت و نذورات دیگر فعالیت دارند .

- تعدادی از مردم به واسطه نذری که دارند دام زنده را جلوی نخل و هیئت ها سر می برند . گوسفندان در نزدیکترین نقطه به جوی آب ذبح می شوند که خون حیوان ایراد و اشکالی برای هموطنان ایجاد نکند .

- بسیاری از دامداران زحمتکش در چراهگاه های مختلف مثل چراهگاه غار چالنخجیر نراق گوسفندی را از تولد نذر طعام سوگواران امام حسین (ع) می نمایند  . همچنین شب عاشورا شیرهای دوشیده شده از دام های خود را برای توزیع بین سوگواران به تکیه ها و ایستگاه های محل پخش اقلام صلواتی تحویل می دهند .این عمل نیکو سابقه طولانی دارد .

- اکثر کوچه و خیابان که نخل و هیئت ها در حال عبور هستند زنان مومنه با آتش درست کردن در منقل و ظروف مشابه اسپند دود کرده و فضای منطقه را خوشبو می کنند .

- کلیه سوگواران ابتدا به امامزاده سلیمان و امامزاده یحیی سلام و درود می فرستند و اغلب این شعر را می سرایند :

شاه سلام علیک               ای خلف بو تراب

 سپس در گلزار شهدا و قبرستان وادی السلام فاتحه اهل قبور می خوانند .

- از سال 1359 به بعد تمامی هیئت ها پس از ادای سلام با امامزاده ها گرداگرد قبور مطهر شهدا حلقه زده و به اجرای مراسم های ویژه می پردازند . خانواده های معزز شهیدان نراق نیز از احترام هیئت ها به فرزندان گلگون کفنشان که در مسیر اباعبدالله کام برداشته اند دلگرم و خوشنودمی شوند .

- عصر روز عاشورا اکثریت مردم نراق به صورت خانوادگی سوار بر ماشین های خود گردیده و در هفت کیلومتری به زیارت سیده فاطمه مشهور به بی بی زبیده خاتون از نسل چهارم امام  نهم حضرت امام جواد(ع) نایل می گردند . سپس در 15 کیلومتری محور نراق به کاشان به زیارت فرزند خلف امام پنجم شیعیان حضرت سلطانعلی بن محمد باقر(ع) در مشهد اردهال مشرف می شوند . مراسم های ویژه این دو مکان مقدس نیز در خور توجه می باشد .

- هنوز عزاداری ادامه یافته و شبانه همه هیئت ها شام غریبان شهیدان کربلا را با حزن و اندوه برگزار می کنند . چراغ های مساجد خاموش و یا کم نور گردیده و بیشتر کودکان و نوجوانان در بین عزاداران با استفاده از شمع و فانوس ناراحتی و اندوه خود را به آل الله نمایان می سازند . در شب شام غریبان اکثرا عزاداران به جای زنجیر زنی و سینه زنی بر سر خود می زنند . در بین مسیر از خیابان تا رسیدن به مرکز تجمع اصلی یعنی مسجد جامع در هنگام نوحه خوانی به نوبت می نشینند و بلند می شوند . سوگواران نهایت تاثر و تامل خویش را برای به شهادت رساندن آل الله را به نمایش می گذارند .

- هزینه کلیه مخارج سوگواری ها و حتی اعیاد در شهر نراق توسط مردم خیرخواه به قصد و نیت تبرک یافتن از ائمه معصومین تامین می گردد .

نخل گردانی از دیدگاه کارشناس فرهنگی و پژوهشگر ادبیات فارسی

 محسن خرمشاهي ، يکي از کارشناسان فرهنگي و پژوهشگر ادبيات شفاهي و فرهنگ عامه دراين زمينه معتقد است : نخل يک سازه چوبي است که قسمت جلو و عقب آن از قطعات کوچک چوب به شکل نخلي بزرگ و شبکه شبکه ساخته شده و وسط آن با چوب اسکلت بندي شده است .

براي پايه هاي آن، چهار قطعه چوب به صورت عمودي در چهار طرف و براي بلند کردن آن چند قطعه چوب به صورت افقي تعبيه شده است به طوري که براي بستن آن، تعدادي از خدام حسينيه از صبح هشتم محرم دست به کار مي شوند و آنها بر روي پارچه مشکي و در جلو و عقب آن، خنجر، آيينه هاي بزرگ و نيز يک سازه چوبي به شکل سرو در جلو و عقب نصب مي کنند و اين کار تا ظهر روز نهم محرم (تاسوعا) ادامه مي يابد.

وي مي افزايد: مردم و عزاداران هر کدام از عناصر به کار برده شده در نخل را نمادي از يک حادثه و متعلق به شخص خاصي در حادثه کربلا مي دانند.

ايشان معتقد است : چوب نخل به عنوان جنازه سيدالشهدا، سياهپوش کردن به عنوان پارچه سياه روي جنازه، شمشير و نيزه ها به علامت تير و نيزه هاي وارد شده بر بدن امام حسين (ع)، سرو نخل به عنوان قد و قامت علي اکبر (ع)، آيينه به عنوان نور وجود مبارك امام حسين (ع)، علمهايي که بر نخل بسته مي شود به عنوان علمدار امام حسين (ع)، پارچه هاي زينتي که بر نخل مي بندند به عنوان حجله حضرت قاسم (ع)، زنگهايي که در قديم بر آن مي بستند به عنوان زنگ کاروان امام حسين (ع)، عزاداراني که نخل را بر مي دارند به عنوان تشييع کنندگان و براي مردم شناخته شده است.

هر چند امروز نخلهايي با اين وسعت تزئين کمتر ديده مي شود و تنها به سياه پوش کردن وتزئينات ساده بسنده مي شود اما بازهم نخل بندي و نخل گرداني، آييني باشکوه است که با عظمت خاصي برگزار مي شود و از جمله آيين هايي است که کمتر به فراموشي سپرده شده و ازهمه مهمتر اينکه کمتر دچار تحريف شده است.

نخل گردانی شهر نراق در فهرست میراث معنوی ثبت ملی کشور

21 آذر ماه 1391 در "ششمین اجلاس سراسری شورای عالی سیاست گذاری ثبت کشور "که در شهرستان محمود آباد استان مازندران برگزار شد نخل گردانی شهر نراق و پرونده آیین عاشورایی پنج شهر دیگر استان مرکزی در فهرست میراث معنوی به ثبت ملی رسید .

آقای مجتی رضوانی مدیر کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی مطلب مذکور را طی مصاحبه با ایکنا اعلام نموده است .

یکی از علت های نخل گردانی مردم شهر نراق که به مثابه تابوت حسین بن علی(ع) مد نظرشان است ، عدم تشیع جنازه این بزرگوار بوده و مظلومیت مضاعفی که خاندان اهل بیت امام حسین از دشمنان متحمل شده اند .

آیین نخل گردانی نراق و تعداد مقالات و نوشته ها

تحقیقات فوق پنج ماه به طول انجامید . بررسی های مختلف نشان از این دارد که تا این تاریخ(شهادت حضرت فاطمه(س) فروردین 1392) هیچگونه مقاله و یا  تحقیقاتی که از مصاحبه با مطلعین و اهالی مذهبی شهر نراق صورت گرفته باشد نوشته نشده است .

بیشترین مطالب انعکاس یافته از نخل گردانی صرفا مربوط به چندین مورد گزارش کوتاه که صرفا جنبه خبری داشته است .

استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد .

از آقای سلطانعلی قجری فرزند غلامعلی و فرزند برومندش مهدی قجری که در تهیه قسمتی از مطالب مساعدت داشتند صمیمانه تشکر می کنم .

مهدي قجري در حال نخل گرداني

از عموم همولایتی ها درخواست می شود هر گونه اشکال در متن و یا مطالب اصلاحی دارند از طریق ارتباط تلفنی – ارسال ای میل و یا به طور مکتوب تحویل داده تا با بررسی سریع در نوشته ها ترتیب اثر داده شود .

تهیه كنندگان :  محمد عضايي فرزند ابراهيم ، حسین عضایی فرزند اسماعیل

وبلاگ سلحشوران شهر نراق  فروردین1392

پایه کش ها اصلی ترین محور نخل گردانی

شهروندان شهر نراق در هر کجای ایران باشند تاسوعا و عاشورای حسینی خودشان را به زادگاهشان می رسانند . ضمن بازدید اقوام و خانواده ها در همایش عمومی نخل گردانی و عزاداری های مختلف شرکت می کنند .

از قدیم الایام پایه کشان نخل ها از قداست برخوردار و اغلب دارای وجاهت مذهبی بودند . آنها با داشتن وضو ؛ ابتدا به قصد قربت الی الله نخل را بوسیده و سپس یا علی گویانپایه های سنگین را بر روی دوششان می گذارند . 

خانواده های اصیل نراقی هر کدام پایه هایی از این نخل ها را از پدران خود به ارث برده و معمولا نسل به نسل به اولاد ذکور و ارشد خانواده می رسیده است . پایه ها به افراد یا طایفه خاصی تعلق داشت .

حتی مرسوم بود به رسم ادب پایه نخل به افراد ذی صلاح و محب اهل بیت(ع) واگذار  گردد . از صبح روز عاشورا پایه کش ها چاچپ یا همان چادرشب و یا پارچه های مخصوص را از شانه تا کمر خود بسته و از خانه به سمت مکان تزیین نخل ها مقابل بانك ملي می آمدند .

در پایه های طرفین نخل ها دو مرد قوی باید قرار بگیرند . یکی پشت به نخل و دیگری در جهت مقابل تا بتوانند در هنگام حرکت به پشت پای همدیگر نخورند و هم بهترین شیوه برای تعادل وزن نخل می باشد . همچنین در پایه های جلو و عقب سه مرد تنومند نیاز است .چینش نیروها برای یکنواختی و تعادل وزن نخل در حین حرکت برای نخل کشان دارای اهمیت است .

چاچپ که بر دوش و کمر نخل گردان ها بسته شده فشار بر نخاع کمر را کاهش می دهد . مهم تر اینکه مکانی برای فرونشاندن پایه بر روی دوش می باشد تا استخوان های شانه آسیب نبیند . قدیم ترها همه افراد چاچپ به کمر داشتند ولی اکنون عده ای از جوانان از بستن آن اجتناب می ورزند . بر این اساس از بالش های مخصوص روی شانه استفاده می کنند .

پایه کشان به نوبه خود قدرت بدنی مناسب تری نسبت به بقیه افراد دارند . زمانی که هادی نخل به وسیله حرکت پا تلاش می کرد نخل به موانع طول مسیر برخورد نکند وزن نخل سنگین تر می شد و تحمل پایه کش ها سختر می گردید .

برای پایه کشان نخل ها فرقی نمی کند در چه شرایط آب و هوایی قرار دارند . به قول نراقی ها اگر برف و بوران از آسمان ببارد این نخل ها باید سر دست و روی دوششان قرار بگیرد و خود را بیمه سالانه دستگاه اهل بیت نمایند .

عده ای هم نذر این اقدام خداپسندانه را دارند . قدیم ترها که برف و یخبندان زیاد بود با همه مکافات موجود نخل ها توسط پایه کش ها حمل می شد .تعدادی از جوانان در بین هیئت ها و یا زیر نخل مسافت عزاداری را با پای برهنه و گل بر سر طی می کنند .

اکنون به جهت آبادانی و ترویج ، مسیر نخل ها راحتر از گذشته شده و قدیم باید پایه کشان با سختی و مجروحیت نخل ها را از کوچه های نسبتا تنگ عبور دهند . کوچه های تنگ باعث می شد دست افراد به دیوارها کشیده شده و زخمی شود .

شعارها و اشعار روحیه بخش توسط پایه کشان مخصوصا در زمان بلند کردن نخل و طول مسیر برای تقویت روحیه و قوای جسمانی با صدای بلند قرائت می گردد که از جمله نمونه های آن عبارت است از :

اگر خسته جانی بگو یا علی                                        اگر ناتوانی بگو یا علی

و یا شعارهای دیگری دست جمعی می خوانند که از جمله آن :

شیعیان بر سر زنید آقای قنبر کشته شد

مکان های فرود نخل در روز عزاداری

محور تجمعات عزاداران در شهر نراق پیرامون نخل ها می باشد . با بالا رفتن نخل بر دوش مومنین مراسم آغاز و با فرود آن ها در جایگاه ثابتش برنامه پایان می پذیرد .

نخل ها ابتدا توسط عده ای پیر و جوان از مکان به اصطلاح آشیانه اصلی اش برداشته و از سر بالایی تند کوچه عصارخان که پس از انقلاب به مصطفی خمینی تغییر نام یافته به مقابل بانک ملی و نمايندگي آموزش و پرورش سابق انتقال می یابد .

وسایل و پارچه های مخصوص که در بقچه یا صندوقچه ای نگهداری می شود توسط عده ای بر روی نخل آذین بندی می گردد . بیشترین پارچه های مصرفی را رنگ مشکی به خود اختصاص می دهد .  بسیاری از زنان و مردان نراق به تماشای این صحنه ها پرداخته و در دل نذر و نیاز خود را مطرح می کنند .

در قدیم زنان پارچه و شال های مخصوص و همچنین وسایل تزئینی دیگر از جمله آیینه های قاب برنجی زرد رنگ و تمثال مبارک بعضی از ائمه را در اختیار نصاب ها قرار می دادند . اکنون بیشتر نخل ها را با پارچه  مشکی پوش می کنند و وسایل دیگر کاربرد ندارد .

نخل ها بر اساس سنت دیرین و رفع خستگی و یا احترام  به افراد خاص در چند ناحیه فرود می آمد . به فرود تابوت واره ها در اصطلاح محلی خواباندن نخل می گویند . بر هر نخلی یک یا دو نفر هادی نشسته و هدایت آن را به عهده می گرفت. الان تعداد هادیان نخل کمتر شده و یا بعضا هادی ندارد .

در زمان خوابیدن نخل ها زنان و مردان منهای سالگرد شهادت امام علی(ع) نذرهایشان را بین عزاداران که بیشتر شربت،چای و شیر داغ هست توزیع می کنند . این مقطع بهترین زمان برای نثار کردن فاتحه برای اموات و شهدا و صلحا می باشد .

یکی از مسیرهای عبور نخل ها در گذشته بازار شمس السلطنه بوده و در بازار یک نوبت نخل می خوابید . استاد ماشاءالله عضايي فرزند استاد حسین(1277 - 1347) مقابل مدرسه و  کاروانسرای بازار شمس السلطنه نراق مغازه حلوا پزی  داشت و از افراد خیرخواه و مومن بود .

دهه 30 و حدود هفتاد سال قبل ایام محرم که می شد چراغ بادی(فانوس) را نفت کرده و شیشه های چراغ را تمیز  و شب ها آنها را روشن کرده و در طول بازار سه عدد چراغ با فاصله از یکدیگر را به چوب های مخصوص آویزان می کرد تا هیئت های عزادار که شبانه در حال عبور از بازار به سمت مسجد جامع بودند از روشنایی بهره ببرند .

مرحوم ماشالله عضايي

مرحوم ماشاءالله عضايي علاوه بر شب های محرم در فواصل دیگر سال نیز برای رفاه مردم  چراغ های بادی را به قصد ثواب در بازار روشن می کرد .

همسر مکرمه ایشان به نام نرگس نصیری فرزند علی اکبر (فوت 1350)با اینکه بیسواد بود ولی سواد قرآنی داشت و به سهولت به خواندن قرآن و ادعیه مبادرت می ورزید و روزهای خاص از جمله روز عاشورا و فاطمیه با عده ای از زنان پای پیاده مسافت هفت کیلومتری تا بقعه بی بی زبیده خاتون از نسل چهارم امام جواد(ع) را طی می کردند .

آنجا ضمن زیارت به ملاقات مادر بزرگش ستاره خانم می رفت . مرحومه ستاره اصالتا اهل مهدی آباد اردهال و زن نابینایی بوده و مدت بیست سال به صورت تنهایی در بقعه زبیده خاتون سکونت داشته و پس از فوت در همین بقعه دفن گردیده است .

این زنان در ایام های خاص و پس از مراسم روز عاشورا  در حومه شهر به دره پاطاق و پا سنگ ملا  عزیمت و ضمن ادای نذر مثل پختن آش به عبادت مشغول می شدند .

دره پاطاق و پا سنگ ملا محل راز و نیاز حجت الاسلام آقا حسین فاضل نراقی فرزند ملا محمد یکی از عارفان بزرگ عصر خود بوده است .

                                دره پاطاق

طوایف مختلفی در سوگواری ائمه معصومین (ع)فعالیت خالصانه دارند . طایفه شریفی از نمونه های آنها می باشد که از قدیمدست اندرکاران مراسم های محرم بوده اند . برادران ملاعباس ؛ استاد عبدالرحمان (1276 – 1355)استاد حسن شریفی فرزندان ابراهیم در آیین عاشورایی شرکت داشتند .

استاد عبدالرحمان شريفي

سپس غلامعلی شريفي (1311 – 1363) ، فضل الله شريفي(1306 – 1390) و ابوالفضل شریفی فرزندان عبدالرحمن و اقوامشان  حسینعلی شریفی فرزند حسن(1340 - .) ؛ حسین شریفی فرزند اسماعیل(1335 - .) ، غریب رضا شریفی فرزند سلطانعلی ، مهدي شريفي فرزند غلامعلي و ... در هیئت های عزاداری تلاش و کوشش داشته و همچنان فعالیت آنان نسل در نسل ادامه دارد .

زمان حكومت ديكتاتوري رضا شاه در اوج خفقان و اسلام ستيزي و مخالفت با برپايي مراسم عزاداري ، خاندان شريفي بارها براي اجراي مراسم به پاسگاه ژاندارمري فراخوانده شده و تعهد دادند .

لكن عشق به سالار شهيدان در اين خانواده چنان بود كه ناچار به برپايي مجالس روضه و عزاداري در منازل روي آوردند و به هرشكل ممكن به ادامه فعاليت هيئت زنجيرزنان متوسلين به ابا عبدالله الحسين(ع)همت گماشتند تا بدانجا كه در محرم 1357 اين هيئت به همراه مردم در ايجاد تحول انقلابي بر عليه حكومت ستمشاهي پهلوي نقش بسزايي داشتند .

از گذشته تا کنون زمان عبور هیئت ها و نخل ها دود اسپند تمام فضای خیابان ؛ بازار و کوچه ها را پر  می کند و زنان مشت مشت اسپند بر روی آتش سرخ می ریزند .

اکنون فقط دو ناحیه نخل ها زمین گذاشته می شوند . یکی ابتدای خیابان شهید بهشتی در مجاورت منزل فاضلین نراقی و ادای احترام به این نام آوران گیتی و دوم محوطه مقابل مسجد جامع  و اجرای میان برنامه می باشد .

در مجموع گردش نخل ها طی سال های اخیر به این شکل است :  کوچه مصطفی خمینی – میدان امام - خیابان امام خمینی – خیابان شهید بهشتی – خیابان فاضل نراقی – مسجد امام حسن مجتبی(ع) – آشیانه نخل                    

زمانی که نخل ها مقابل مسجد جامع فرود می آید اوج شور و شعور حسینی توسط عزارادارن به اجرا گذاشته می شود . پایه کشان با همه سنگینی که تابوت های تمثیلی دارند حیدر حیدر کنان نخل ها را به حرکت در آورده و حزن و اندوه مردم حاضر در صحنه نسبت به مظلومیت اهل بیت دو چندان می شود .

سپس نخل ها مجددا بر زمین گذاشته می شوند . بقیه هیئت ها مثل سینه زنان ، زنجیر زنان و کفن پوشان نیز در میدان گاه مقابل مسجد جامع شور گرفته و با شعور خود نهایت ارادتمندی خویش را به ائمه اطهار نشان می دهند .

پای نخل و یا مکان فرود نخل ها مقابل مسجد جامع  امام جمعه یا یکی از روحانیون معزز و یا معتمد شهر پس از خواندن مصیبت به دریافت کمک  و نذورات نقدی و غیر نقدی برای آبادانی شهر  می پردازد .

در مقطع هشت سال دفاع مقدس(1359 – 1367) در  روز عاشورا بیشترین مساعدت مردم نراق متوجه رزمندگان جبهه و سرحدات میهن اسلامی بود .

توزیع نان عباس بن علی(عباس علی - عباسعلی) در جوار نخل ها

سنت دیرینه ای که همچنان در نراق باقی است توزیع نان محلی به نام عباس علی است . این نان برای تقویت قوای بدنی پایه کش ها و عزاداران در روز عاشورای حسینی  توزیع می گردد .

تمامی هیئت ها روز عاشورا پای نخل در حال خوردن نان عباس علی به قصد تبرک می باشند و بعضا نیز برای افراد غایب نگهداری می کنند . این نان از آرد ، شیر ، شکر و زعفران تهیه می شود و خیلی خوشمزه می باشد .

نراقی ها علاوه بر خاندان اهل بیت علاقه و عشق خاصی به برادر امام حسین(ع) عباس بن علی(ع) دارند . نام بسیاری از فرزندان ذکور خانواده ها عباسعلی می باشد . این نام در اصطلاح عامیانه یعنی فرزند من کمر بسته حضرت عباس باشد .

روز تاسوعا توسط زنان نان عباس علی پخته  و روز عاشورا پای نخل توزیع می شود . همچنین  روز نهم محرم که تاسوعا می باشد را به بهانه و ارادتمندی به حضرت عباس(ع) آب آور  و نامور دشت کربلا روز ابوالفضل العباس(ع) نام گذاری کرده اند . زمانی که در محاورات روزمره نیاز باشد به حضرت عباس قسم می خورند .

عباس بن علی فرزند پاک و شجاع حضرت ام البنین می باشد . چهار فرزند ام البنین در صحرای سوزان کربلا در رکاب برادر ناتنی شان حسین بن علی(ع) به شهادت رسیدند .

نماز و طعام عزاداران نراق در دهم محرم ظهر عاشورا

کم کم موقع نماز که فرا می رسد نخل ها یا علی گویان مجددا بر دوش مردم به جایگاه اولیه خود به حرکت در آمده و هیئت ها سازماندهی گردیده و پس از ختم مراسم جملگی در دو مسجد امام حسن(ع) و مسجد جامع به نماز اول وقت ظهر و عصر می پردازند .

هیئت های مختلف اهتمام خاص به نماز به ویژه نماز اول وقت که ارمغان نهضت عاشوراست دارند . امری که سرور شهیدان به بابت آن قیام کرد .

پس از اقامه نماز همه مردم بر سر سفره طعام ، مهمان ائمه اطهار می گردند . حسینیه سیدالشهدا(ع) نراق که قریب 200 سال قدمت دارد و قبل از محرم سال 1391 با بنای جدید بازسازی گردیده مکانی برای سرو غذای سوگواران حسینی می باشد .

مکان دیگر مورد استفاده برای مصرف غذای مومنین سالن ورزشی شهید رجایی و یا مسجد بازار می باشد .

تخت روان گردانی(شیر) تشریح و مشخصات

طول تخت روان : چهار متر و پنجاه سانتی متر(50/4)

عرض تخت روان : نود سانتی متر(90)

ارتفاع : هشتاد و پنج سانتی متر(85)

طول نشیمنگاه شیر : صد و پنجاه و پنج سانتی متر(155)

عرض نشیمنگاه شیر : نود سانتی متر(90)

وزن تقریبی تخت روان : صد کیلوگرم (100)

قدمت تخت روان نراق : حدود 350 سال

حمل توسط : 10 نفر

سال ساخت تخت روان از زمان حکومت صفویه رایج گردید و قدمت 350 ساله دارد . به احتمال قوی این وسیله توسط مرحوم حاج ابوالقاسم یوسفی فرزند... خریداری گردیده است . یک مرتبه در زمان حیاتش تخته روان به عللی به کربلای معلی با دو راس قاطر برده شده است .

همچنین این وسیله در سه مراسم شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) و امام علی(ع) و امام حسن مجتبی(ع) با پارچه سیاه پوش می گردیده است . در ابتدای استفاده بازسازی صحنه کربلا را به این شکل نمایان می کردند که جنازه امام روی زمین است و شیر بر بالین حضرت آمده است .  اوایل این وسیله توسط دو قاطر در جلو و عقب حمل می شد .

شبه شیر بر روی آن سوار می شد و خاک بر سرش می ریخت و چند کبوتر نیز که رنگ قرمز به آن می مالیدند مقابل شیر پر و بال می زد . امروزه این وسیله در طول مسیر بر روی دوش مردم  منتقل می شود .

حرکت تخت روان از ابتدای پیدایش تا کنون به طور سنتی ادامه داشته و به ندرت در استفاده از آن تغییرات حاصل شده است . به سفارش حاج ابوالقاسم یوسفی آیین تخت روان گردانی موروثی گردیده و همچنان در اختیار  این طایفه قرار دارد .

شیر روی تخت روان نیز موروثی است و هم اکنون در اختیار طایفه کریمی می باشد . این دو طایفه و بقیه دست اندرکاران تلاش می کنند روز عاشورا این آیین را به بهترین شرایط مطلوب در جهت نمایش فرهنگ عاشورایی به مردم سوگوار نمایش دهند .

در کنار جاذبه های نخل گردانی اغلب پسران و دختران نسل جدید روز عاشورا با انواع دوربین و تلفن همراه در حال گرفتن عکس و فیلم از حرکات حزن آلود شیر بر روی تخت روان در حاشیه نخل ها می باشند .

سال 1245 قمری ( 190 سال قبل) جنازه علامه ملا احمد نراقی به وسیله تخت روان و بستن دو اسب در جلو و عقب آن از نراق ایران به نجف عراق منتقل گردیده و جنازه نزد پدر بزرگوارش علامه ملا محمد مهدی در جوار بارگاه ملکوتی حضرت علی بن ابیطالب(ع) در ایوان علما (صغیر) به خاک سپرده می شود .

مسن ترهای نراق بیان داشتند بر اساس نقل متواتر منهای ملا احمد نراقی دو یا سه جنازه دیگر بزرگان نراق بر اساس وصیت نامه با تخت روان به نجف اشرف انتقال یافته و مجددا این وسیله و حاملین آن به نراق بازگشته اند .

جنس تخت روان کاملا از چوب می باشد و حدود 10 نفر آیین گرداندن آن  را فقط روز عاشورا اجرا می کنند . وزن تقریبی تخت روان 100 کیلوگرم می باشد و وقتی فردی در لباس شیر روی آن قرار می گیرد وزن آن به حدود 170 کیلوگرم افزایش می یابد .

روی تخت روان یکی از اهالی در لباس شیر همه مسافت را به صورت خمیده و دو زانو  بر بلندی آن طی می کند . شیر در بین راه با دستانش بر سر خود خاک و کلوخ و گاه می ریزد . صورت خویش را به مثابه مالیدن بر جنازه خونین 72 تن از شهدای کربلا و حضرت امام حسین(ع) به چپ و راست اشاره می دارد و ضمن محافظت از شهیدان خود را داغدار مصیبت و ظلم هایی که به اهل بیت امام حسین(ع) روا شده می داند .

دو کبوتر زنده و خونین بال هم مقابل شیر بال و پر می زنند و بعضا قصد پرواز دارند که پایشان با نخ نازکی بسته شده و حزن و اندوه را افزایش می دهد . فلسفه این کار متعدد بیان شده است . یکی اینکه علاوه بر انسان های کره زمین حیوانات نیز از مصائب وارده بر فرزند حضرت زهرا(س) امام حسین(ع) و 72 نفر از شهیدان کربلا نالان و ناراحت هستند . آنان نیز از ظلم ظالمان شکایت دارند .

تا حدود سال های 1340 – 1345 مرحوم علی ملکی فرزند میرزا مهدی مشهور به اوسا علی شیر در لباس شیر انجام وظیفه می نمود .   استاد علی ملکی در حومه کاه و گندم نراق کچ درست می کرده و مرد مومن و پاکدامنی بوده است .

بعد به روستای نخچیروان از توابع شهرستان محلات برای کسب و کار و معیشت نقل مکان می کند. نخچیروان یعنی شکارگاه و قدمتی حدود 1400 ساله دارد که در مسیر تفرجگاه آبگرم واقع است . شیر علی آنجا با یک خانمی از اهالی نخچیروان ازدواج و صاحب پنج فرزند می شوند .

مشکلات معیشتی و قحط سالی و شیوع بیماری های مختلف به مرور باعث فوت فرزندان و بعد همسرش می گردد . علی ملکی به زادگاهش نراق باز می گردد و با خانم رقیه اسماعیلی فرزند اسماعیل (وفات 1348) تجدید فراش می نماید . فرزندی از این ازدواج حاصل نمی گردد تا اینکه شیر تخت روان  عاشورای نراق فوت می کند .

به درخواست و سفارش استاد علی ملکی یکی از هسایگان مورد وثوقش حاج رضا کریمی نراقی فرزند علی اکبر چند سالی در لباس شیر بر روی تخت روان به عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) می نشست . پس از فوت حاج رضا فرزند برومندش آقای محمد کریمی به زیبایی این نقش را ایفا می کند .

تخت روان در آیین مذهبی جایگاهی ندارد لیکن شیری که بر آن سوار هست دارای ارزش می باشد . بیشتر متصور است که فعالیت های غمناک شیر بر بلندای دست مردم مورد مشاهده باشد . چون زمانی که این حیوان خاک بر سر خود می ریزد و یا جنازه های فرزندان پیامبر را بو  کرده و از آنها محافظت می نماید اگر بر روی زمین انجام شود همه مردمان این حرکت نمادین را نمی بینند .

در فرهنگ فارسی معین تخته روان چنین معنی شده است : کجاوه ، تختی که در گذشته پادشاهان روی آن می نشستنند و غلامان آن را بر دوش گرفته راه می رفتند. و دو معنی دیگر آن عبارت است از :

تخت روان یا برانکارد وسیله ای برای حمل و نقل بیمار یا زخمی می باشد .

تخت روان مکانی برای گذاردن تابوت می باشد .

حکایت شیر و فضه

فضّه فرزند پادشاه هند بود كه پس از اسارت به دست مسلمانان، توسّط پيغمبر (ص) به خدمت حضرت فاطمه (س) در آمد . وى داراى فضائل و ارزشهاى والايى بوده كه در كتاب‏هاى تاريخى، تفسيرى به آنها اشاره شده است . او همچنين يكى از حافظان قرآن بود كه با مردم به وسيله آيات الهى سخن مى‏گفت.

فضّه از جمله كسانى است كه پس از حضرت زهرا (س) افتخار خدمتگذارى حضرت زينب (س) را داشت و در كنار آن حضرت در كربلا حضور داشته است.

پس از شهادت امام سوم شیعیان حسین بن علی(ع) عمر سعد ملعون قصد داشته بر پیکر مطهر شهدا به وسیله ده سوار اسب بتازاند که خانم فضه با هماهنگی حضرت زینب(س) به نخلستان اطراف کربلا رفته و فریاد بر آورد یا ابا الحارث که شیر قوی و تنومندی آمد و پس از شرح ماجرا از او کمک خواست تا خاندان اباعبدالله را یاری رساند .

شیر در معرکه صورتش را به بدن های شهدا از جمله اباعبدالله می مالیده و بو می کرد و  عمر سعد که چنین دید از کار خود منصرف شد . این شیر یا شبیه آن همان حیوانی است که غلام حضرت رسول خدا (ص) به نام مهران را نجات داده است .

علی رغم اینکه شرح کامل ماجرای شیر و فضه در کتب تاریخی نقل شده ولی سندیت آن تائید نگردیده و اکثر علمای قدیم تا کنون و از جمله آیت الله مرتضی مطهری(شهید) آن را مردود دانسته اند .

آیین های عاشورایی(نخل گردانی و متعلقات) در شهر نراق

مقدمه

ساختن تابوت هاي تمثيلي شهدا پيشنيه اي بسيار دور دارد . طبق روايات تاريخي ، مردم سرزمين ماوراء النهر تا نخستين دوره هاي اسلامي ، هر ساله در مراسم يادمان سال مرگ سياوش ، قهرمان اسطوره اي ايران که خونش به ناحق بر زمين ريخت تابوت او را مي ساختند و در شهر مي گرداندند .

مردم هر ناحيه نخلي در تکيه ها و حسينيه ها دارند که در عاشورا آن را مي بندند و همراه اسباب ديگر عزاداري در دسته هاي سوگوار حرکت مي دهند .

گرداندن تابوت شهادت و نخل گرداني در دسته هاي عزا به منزله لشکريان رزمنده شهيدان اند که حضور قدرت الهي را در جمع عزاداران و پيروزي سپاه حق بر باطل و حيات جاودانه شهيدان را متجلي مي کند.

در زمان صفويه و چه پس از آن ، در عصر زنديان و قاجار نيز جهانگردان زيادي به ايران سفر کردند و ضمن ديدن شهرهاي مختلف ايران ، مطالبي هم در باره سنت هاي مذهبي مردم و نخل گرداني نوشته اند.

پيشينيه رسم نخل گرداني در مراسم عزاداري به دوره هاي پيش از صفويه مي رسد. بسياري از نويسندگان هم رسم نخل بندي و نخل گرداني را از بدعت هاي صفويان در ايران دانسته اند .

اصولاً نخل به مفهوم درخت خرماست و در اصطلاح عاميانه به هر درخت و درختچه اي تزييني هم نخل گويند .اما در مراسم عزاداري اصطلاح نخل به تابوت واره اي مي گويند که آن را بر دوش مي کشند .اين وسيله اتاقکي چوبي و حجيم و به شکل مکعب مستطيل است که از چوب بستي و با يک کف بندي تشکيل شده است .

الواري که در کف به کار مي رود ، معمولاً يک متر بالاتر از پايه هاي ستون ها قرار گرفته اند . دو سر هر يک از تيرها حدود يک متر از 4 طرف کف ديواره نخل بيرون آمده و در واقع ، دستگيره نخل را تشکيل مي دهد .

البته نخل ، شباهتي به درخت خرما ندارد و تا به حال هم نخلي که به شکل درخت خرما ساخته شده باشد ، ديده نشده است  .

قدمت نخل گردانی

قدمت نخل در آیین‌های ایرانی به دوره‌ی پیش از زرتشت و زمان مرگ سیاوش فرزندکاووس پادشاه ایران در جنگ توران و مصائب میترا از دوره نوسنگی و  سه هزار سال پیش از میلاد می‌رسد که برای آن، آیین نخل‌گردانی برگزار می‌شد .

اما بعد از ظهور اسلام و شهادت امام حسین (ع) در 1373 سال قبل، شخصیت ایشان در میان مردم مسلمان جایگزین سیاوش شد .

شايد مهم ترين دليل براي نخل گرداني به عنوان تابوت امام حسين (ع) روايتي است كه گفته مي شود پيكر پاك و مطهر فرزند علی بن ابیطالب(ع) را روي شاخه هاي درخت خرما گذاشته و به محل دفنش بردند .

پیدایش نخل گردانی و قدمت آن در شهر نراق

شهر تاریخی نراق از توابع شهرستان دلیجان در استان مرکزی واقع و پیشینه بیش از دو هزار ساله دارد . این شهر مهد علم و فرهنگ و تجارت بوده و  دارای انسان های ممتاز  می باشد .

از شخصیت های مطرح جهانی آن علامه ملا محمد مهدی  نراقی(1146 – 1209 قمری) و ملا احمد نراقی(1185 – 1245 قمری) مشهور به فاضلین نراقی و فرزندان آنها به شمار می روند .

حجت الاسلام آقا حسین فاضلی نراقی فرزند ملا محمد از چهره های معنوی و از مفاخر نراق بوده که تاریخ 5 صفر 1355 قمری(80 سال قبل) فوت نمود . نراق در مراسمات مذهبی و آیین عاشورایی از ابتدای پیدایش پیشتاز بوده است .

نراقی ها همچون مردم نواحی کویر ایران  شیعه مذهب هستند . نراق به علت قرابت و نزدیکی در 45 کیلومتری شهرستان دارالمومنین کاشان و 15 کیلومتری مرقد منور سلطانعلی بن امام محمد باقر(ع) در روستای مشهد اردهال در ایام سوگواری ائمه اطهار اقدام به مراسم زیبای نخل گردانی می نمایند .

مردم مومن شهر نراق دارای دو نخل می باشند که در گذشته نخل بزرگتر را به نام امام حسین(ع) و کوچکتر را به نام امام حسن(ع) نام می بردند .      

ساخت نخل بزرگ مربوط به دودمان صفویه و  بیش از  500 سال قدمت دارد . وزن تقریبی نخل بیش از  3000 کیلوگرم و به قولی سه تن می باشد .

اما قدمت نخل کوچک 100 سال و در سال 1290 شمسی ساخته شده و وزن تقریبی آن 1000 کیلوگرم و برابر یک تن می باشد .

نراق از اولین مراکزی بود که در زمان حکومت صفویه با نخل برداری که از  سنت های  مذهبی است آشنایی پیدا کرد . مردم این دیار کسانی بودند که آیین نخل‌برداری را هر سال برای امام حسین (ع) در ایام محرم برگزار می‌کنند.

نحوه ساخت نخل کوچک در نراق

سال 1290 شمسی(یکصد سال پیش) نخل کوچک نراق ساخته می شود . غلامعلی قجری فرزند محمد باقر (مرحوم) به فرزندانش نقل کرده  ده ساله بودم که در مزرعه گلیجه صدای بریدن یکی از شاخه های قطور درخت تنومند چنار  زیر سلخ (استخر) را شنیدم .

     مرحوم غلامعلي قجري

سبب بریدن شاخه که سوال شد گفتند نراقی ها قصد دارند یک نخل کوچکتر در کنار نخل بزرگ بسازند تا در سوگواری و عزاداری ها بر روی دوششان مورد استفاده قرار دهند .

قسمتی از شاخه های اضافی این درخت تنومند برای گره چینی و ساخت بدنه نخل مورد استفاده قرار گرفت .

برش این چوب توسط دو نفر از نجاران نراق صورت گرفته و صاحب مزرعه گلیجه مرحوم محمد باقر قجری فرزند عبدالوهاب بوده که با اذن و رضایت ایشان این اقدام عملی شده است .

تعمیر نخل های شهر نراق

به دلیل قدمت طولانی نخل های نراق تا کنون چندین بار مرمت و بازسازی شده است . پس از انقلاب اسلامی در سال 1360 شمسی نجار زبر دست مرحوم استاد حسین روحی فرزند روح الله(. - .) به تعمیر نخل ها مبادرت ورزیده است .

مرحوم حسين روحي

سال 1389 و قبل از ورود به ماه محرم الحرام برادران میرزاعلی و سلطانعلی قجری فرزندان غلامعلی که از هنرمندان منبت کار  و چیره دست هستند به مدت یکماه به تعمیر اساسی نخل ها پرداخته و موفق شدند آنها را سرپا نگه داشته و از خرابی و شکستگی جلوگیری کنند .

ميرزاعلي و سلطانعلي قجري

در سال 1389 اهالی محترم چندین چوب بنو برای تعمیر نخل ها اهدا کردند که از جمله آنان چند تیر چوبی توسط حاج عزیز رزاقی فرزند حسین و یک تیر چوبی توسط حاج حسین فروغی فرزند علی ملا هدیه گردید .

وزن تقریبی یکی از چوب های بلند که به جای تیر فرسوده قبلی جایگزین شد و در پایه افقی نخل استفاده گردید 200 کیلوگرم می باشد .

حتي در برخي موارد درختاني به اين منظور وقف مي شدند تا در زمان کهنسالي  از چوب آن براي مر مت نخل استفاده شود .

مکان نگهداری نخل ها

سالیان طولانی است هر دو نخل در فضایی روی آب انبار حاج عبدالباقی نراقی و در پشت مسجد امام حسن(ع) نگهداری می شود . آشیانه نخل ها مسقف است و از آفتاب و باران و آسیب های دیگر محفوظ نگه داشته می شود .

نخل بزرگ که وزن سنگینی دارد دارای چهار چرخ چوبی منحصر به فرد  می باشد و برداشت و گذاشتن آن از مکان استقرارش را سهل و آسان می کند .

نخل کوچک که وزن سبک تری دارد چرخ ندارد ولی روی چهار پایه استوار است .

تشریح و مشخصات نخل بزرگ شهر نراق

طول نخل بزرگ : چهار متر و پنجاه سانتی متر(50/4)

عرض نخل بزرگ :دو متر و بیست سانتی متر (20/2)

ارتفاع جلو : سه متر و چهل سانتی متر(40/3)

ارتفاع عقب : دو متر و هشتاد سانتی متر(80/2)

عرض تاج جلو : دو متر(2)

عرض تاج عقب: یک متر و پنجاه سانتی متر(50/1)

وزن تقریبی و محاسبه شده : سه هزار کیلوگرم(3000)

دارای 16 پایه :سه پایه جلو،سه پایه عقب،پنج پایه راست،پنج پایه چپ

دارای چهار محور یا چرخ چوبی

تاج نخل ها به مثال سرو می باشد . یعنی ایستاده و استوار . تاج جلو از تاج عقب بزرگتر می باشد .

نخل بزرگ سه عدد چوبه طولی به قطر 15 سانتی متر و به اندازه چهار متر و نیم دارد . بر این اساس وقتی به چهار سمت نخل نگریسته می شود 16 پایه نمایان است .

پایه های جلو و عقب کمی بزرگتر در نظر گرفته شده و سه نفر می تواند آن را به دوش بکشد . ولی پایه های کناره دو نفره و علت آن این است که کوچه های نراق تنگ بوده و امکان عبور میسر نبوده است .

بنابر این 38 نفر مستقیم زیر نخل قرار دارند و آن را حمل می کنند . چهار نفر نیز جداگانه به وسیله طناب در چهار گوشه نخل کار هدایت و نظارت در مسیر را بر عهده دارند .

طناب ها در چهار گوشه نخل به وسیله حلقه که گوشواره نامیده می شود به پایه های نخل متصل می شوند .

علاوه بر این 38 تن ، نیروهای یدکی و جایگزین نیز در اطراف نخل حضور دارند که تنظیم مدت حضور زیر نخل با هماهنگی و توافق یکدیگر در صحنه انجام می پذیرد .

درصورتیکه بر حسب اتفاق چند نفر همزمان زیر پایه ها جایگاهشان را تغییر دهند ناخود آگاه نخل لنگر خورده و سنگینی مضاعفی را در طرف مقابل احساس می شود . فلذا نخل کشان طی سالیان متمادی به مثابه فرا گرفتن آموزش موارد حفاظتی و امنیتی را رعایت می نمایند .

هر عزادار در شرایط عادی حدود 80 کیلوگرم وزن را بر دوش هایشان تحمل می کنند . ولی اگر تابوت لنگر بخورد و یا هادی نخل در جهت چپ و راست نوسان ایجاد کند این وزن به 100 کیلوگرم برای هر فرد افزایش می یابد .

در  سه مکان میدان و مقابل منزل فاضلین نراقی و جلوی مسجد جامع که نخل گردان ها شور حیدر حیدر می گیرند و یا حسین حسین سر می دهند و نخل را کمی به بالا حرکت می دهند نیز فشار مضاعفی بر دوش هایشان وارد می شود .

نخل های نراق بر خلاف نخل های مراکز مشهور از چوب های با استحکام بالا و سنگین تری برخوردار است . به نظر می رسد از لحاظ ارتفاع و سنگینی و به ویژه مسافت طی شده  نخل نراق در استان مرکزی نمونه باشد . حتی نسبت به نخل های استان یزد هم دارای ویژگی های منحصرد به فرد می باشد .

باید توجه شود که حمل نخل های  نراق پس از آیین بندی حدودا از ساعت نه و نیم صبح بر سر دست و دوش مردم قرار می گیرد و پس از دو مرحله توقف برای اجرای مراسم عبادی ظهر عاشورا از روی دوش مردم مومن پایین می آید .

در مطالعه ای که صورت گرفت بعد مسافت و سنگینی نخل ها و زیبایی آیین نخل گردانی شهر نراق نسبت به خیلی از مراکز کم نظیر می باشد .

قسمت جلوی نخل بزرگ یک پایه گرد و کوتاه تعبیه شده بود که اکثرا خوانین و یا بزرگان به جهت تبرک جستن به ائمه معصومین(ع) از آن استفاده می کردند . این پایه چوبی بر خلاف دو پایه طولی دیگر نخل در ارتفاع بالاتری قرار داشت و افراد نیاز نبود کمر خود را خم کرده و  وزن نخل را متحمل شوند .

در تعمیرات سال 1389 این پایه کوچک برداشته و پایه طولی بزرگی برای تعادل هر چه بیشتر نخل به کارگیری شد .

تشریح و مشخصات نخل کوچک شهر نراق

طول نخل کوچک : سه متر و چهل سانتی متر(40/3)

عرض نخل کوچک :دو متر و ده سانتی متر (10/2)

ارتفاع جلو : دو متر و هفتاد سانتی متر(70/2)

ارتفاع عقب : دو متر و شصت سانتی متر(60/2)

عرض تاج جلو و عقب : یک متر و شصت سانتی متر (60/1)

وزن تقریبی و محاسبه شده : هزار کیلوگرم (1000)

دارای 14 پایه :سه پایه جلو،سه پایه عقب،چهار پایه راست،چهار پایه چپ

 مثل نخل بزرگ چرخ چوبی ندارد ولی روی چهار ستون کوچک قرار دارد .

بنابر این 24 نفر مستقیم زیر نخل کوچک قرار دارند و آن را حمل می کنند . چهار نفرشان به وسیله طناب در چهار گوشه نخل کار هدایت و نظارت در مسیر را بر عهده دارند .

علاوه بر این 24 تن ، نیروهای یدکی و جایگزین نیز در اطراف نخل حضور دارند که تنظیم مدت حضور زیر نخل با هماهنگی و توافق یکدیگر در صحنه انجام می پذیرد .

هر عزادار در شرایط عادی حدود 50 کیلوگرم وزن را بر دوش هایشان تحمل می کنند . ولی اگر تابوت لنگر بخورد و یا هادی نخل در جهت چپ و راست نوسان ایجاد کند این وزن به 70 کیلوگرم برای هر فرد افزایش می یابد .

پایه های نخل از چوب بنو می باشد و در شهرستان کاشان به آن ون می گویند . چوب بنو در نراق به سهولت یافت می شود .

هر کدام از نخل ها دارای یک پنجره هستند که در مواقع ضروری امکان ورود به آنها میسر می گردد . افراد خاص بیشتر برای تعمیرات و یا وصل کتیبه و پارچه ها به داخل نخل راه می یابند .

کف نخل ها به گونه ای طراحی شده که شکل تابوت و یا در واقع شبیه به قبر می باشد . در قدیم مردم فرزندان مریض و خردسال خویش را به قصد شفا از اهل بیت  داخل نخل در حال گردش بر دوش پایه کشان می گذاشتند .

در سال 1385 پارچه و کتبه های نخل توسط حاج غلام محمد پنبه زن تازه گردید و طراوت خوبی به نخل ارائه داد .

یک عمامه سبز نیز جلوی نخل ساخته و تعبیه شد که نشان از تابوت واره اولاد رسول الله می باشد . چون چاچپ از مد افتاده چهل عدد بالش مناسب تهیه تا بر شانه های پایه کشان برای حمل نخل گذاشته شود .

     نمونه اي از چاچپ براي نخل

آقای حسن صادقی فرزند علی محمد یکی از آذین بندان روز عاشورا و نگهدارنده وسایل و امکانات نخل کوچک می باشد .

هادیان(هدایت کنندگان) نخل ها

از سالیان متمادی رسم بود افراد مومن روی نخل ها نشسته و هدایت آن را به عهده می گرفتند . این افراد عموما مورد اعتماد مردم بوده و با سرودن اشعار حماسی در طول مسیر از سوگواران درخواست صلوات و یا تکرار قسمت های از نوحه را داشتند .

فاتحه نثار اموات و شهدا و صلحا از مرسوم ترین حرکت هدایت کنندگان نخل می باشد . تمامی هادیان نخل دارای وضو هستند

مشهورترین هادیان نخل ها طی سالیان گذشته تاکنون در شهر نراق عبارتند از :

1- عبدالباقی بحرینی فرزند حسینعلی جوشقانی(. – 1330 )

2- حاج نصرالله رحمانی فرزند علی(1292 – 1370)

3- حاج حسین بحرینی فرزند عبدالباقی(1302 – 1380 در مدینه)

4- حاج ابراهیم فروغی فرزند محمد تقی(1290 – 1382)

5- حاج سید حسن بابایی فرزند سید قاسم(1295 – 1383)

6- حاج ماشاءالله پنبه زن فرزند خداداد(1303 – 1388)

7- حاج عبدالرحمن کمره ای فرزند عبدالمجید (. - .)

8- حاج محمد کریمی فرزند حسین(. - .)

9- حاج رمضان کمره ای فرزند عبدالرحمن(. - .)

10- حاج غلام محمد پنبه زن(نیک پیام) فرزند ماشاءالله(1331 - .)

11- حاج محمدرضا بحرینی فرزند حسین(1336 - . )

12- حسن صادقی فرزند علی محمد(1358 - . )

13-محمد عبدلي فرزند ابوالقاسم ( . )

تاریخ 30/4/1370 روز دوشنبه اتفاق نادر ، استثنایی و ناگواری رخ داد و نزدیکی های ظهر عاشورا درست در زمانی که عزاداران حسین گویان نخل را حمل می کردند تعادل هدایت کننده حاج نصرالله رحمانی فرزند علی اکبر به هم خورده و از نخل به پایین سقوط می کند .

                                                                                                                                   مرحوم نصرالله رحماني

ایشان را پس از معاینات اولیه به قصد بهبودی از نراق به تهران منتقل می کنند ولی در اثر شدت ضربه بین راه فوت می نماید . جنازه این مخلص خدا و عاشق ائمه معصومین پس از تشیع باشکوه در قبرستان وادی السلام  نراق خاکسپاری گردید .

با سلام و عرض ارادت محضر كاربران گرامي

مطالب پيش رو ، چكيده ايي است از  آیین های عاشورایی(نخل گردانی و متعلقات) در شهر نراق كه به مدت  پنج ماه به طول انجامیده است  .

بررسی های مختلف نشان از این دارد که تا این تاریخ(شهادت حضرت فاطمه(س) فروردین 1392) هیچگونه مقاله و یا  تحقیقاتی که از مصاحبه با مطلعین و اهالی مذهبی شهر نراق صورت گرفته باشد نوشته نشده است .

فلذا اين مطالب در سه قسمت متوالي محضر شما خوبرويان تقديم ميگردد.

از عموم همولایتی ها درخواست می شود هر گونه اشکال در متن و یا مطالب اصلاحی دارند از طریق ارتباط تلفنی – ارسال ایمیل و یا به طور مکتوب تحویل داده تا با بررسی سریع در نوشته ها ترتیب اثر داده شود .

استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

خلق حماسه سلحشوران شهر نراق طی عملیات کربلای 8 با چهار شهید و پنج مجروح

عده ای از نیروهای اعزامی تحت نام گروه دوم سپاهیان محمد(ص) تاریخ 11/11/1365 و عده ای از نیروهای اعزامی تحت نام سپاهیان مهدی(عج) تاریخ 21/11/1365 و تعدادی نیرو که قبلا از شهر نراق در منطقه جنگی حضور داشتد در جبهه با یگدیگر تلفیق گردیده و در عملیات کربلای هشت در تاریخ 18/1/1366 یا پدافندی عملیات حضور داشتند .

اسامی رزمندگان شرکت کننده در عملیات یا پدافندی کربلای هشت :

1- غلامرضا قجری فرزند حیدرعلی

2- سید مرتضی بابایی فرزند سید رضا

3- غلامحسین ایزدی فرزند حسن(پدافند ضد هوایی)

4- حجت الله ایزدی فرزند عباس(اطلاعات و عملیات)

5- رضا قاسمی نراقی فرزند حسن مشهور به حميد

6- محمدرضا عابدینی فرزند علی

7- حسین فروغی فرزند علی اکبر

8-غلامرضا حسینی فرزند شعبانعلی

9- حسن حبیبی فرزند اکبر

10- علی اصغر حیدری فرزند حسین

11- محمود غریبی فرزند سلطانعلی

12- مجید کمره ای فرزند رضاعلی

13- سید حسین حسینی فرزند سید رضا

14- سیف الله اکبری فرزند شکرالله

15-

اسامی رزمندگانی که در عملیات کربلای هشت مجروح شیمیایی گردیده اند :

- غلامحسین ایزدی فرزند حسن و در بیمارستان صحرایی خرمشهر به طور سرپایی مداوا می گردد

- حجت الله ایزدی فرزند عباس و در بیمارستان صحرایی خرمشهر به طور سرپایی مداوا می گردد

- علی اصغر حیدری فرزند حسین

- غلامرضا قجری فرزند حیدرعلی

- مجید کمره ای فرزند رضاعلی

-

چهار نفر از اهالی شهر نراق که از بسیج شهر تهران به جبهه های نبرد اعزام شده بودند طی حماسه ماندگار در عملیات کربلای هشت در جبهه شلمچه خرمشهر استان خوزستان به درجه شهادتنایل آمدند به اسامی :

1- علی اصغر فروغی فرزند حسین متولد 1318 شهادت 21/1/1366 در شلمچه خرمشهر

2- قاسم خاوه ای فرزند اکبر متولد 1348 شهادت 21/1/1366 در شلمچه خرمشهر

3- مهرداد(محمد) حسینی فرزند علی محمد متولد 1346 شهادت 21/1/1366 در شلمچه خرمشهر

4- محمد کاظمی فرزند رمضان متولد 1348 شهادت 31/1/1366 در شلمچه خرمشهر

این چهار شهید در گلزار شهیدان بهشت زهرا(س) تهران در دل خاک ماوا گرفتند لیکن برای آنها در گلزار شهدای شهر نراق سنگ یادبودی در نظر گرفته شده است .

شرح عمليات کربلاي هشت

عمليات كربلاي۸درتاريخ18/1/1366بارمزمبارك ياصاحب الزمان(عج) و با هدف انهدام نيروهاي دشمنو تحكيم مواضع بدست آمده در عمليات كربلاي ۵ به مدت پنج روز در منطقه عملياتي شرق بصره توسط رزمندگان اسلام به وقوع پيوست .

عملیات کربلای هشت در دو محور با حضور نیروهای سپاه طراحی و اجرا شد :

محور اول : آبگرفتگی شمال بوبیان ، با فرماندهی و هدایت قرارگاه قدس

محور دوم : حد فاصل کانال ماهی تا جاده شلمچه ، با فرماندهی و هدایت قرارگاه کربلا

در این عملیات که بخش عمده ای از آن در خاک عراق انجام شد ارتش رژیم عراق با استفاده از تسلیحات شیمایی، رزمندگان ایرانی را که موفق به ورود به خاک عراق شده بودند را شهید و مجروح کرد تا به جهانیان ثابت شود که عراق در این جنگ به همه ترفندهای ناجوانمردانه و غیرانسانی دست زده ولی هیچگاه نتوانست اراده آهنین رزمندگان ایرانی در دفاع قاطعانه از وجب به وجب ایران را سست کند.

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 30/01/1392

از کلیه رزمندگان دفاع مقدس شهر نراق و مطلعین درخواست می شود اطلاعات تکمیلی خود در خصوص عملیات کربلای 8 را اعلام نمایند تا اصلاحات احتمالی انجام گیرد .

شوخی های سلحشوران شهر نراق در جبهه  2  (چکش و کلوخ بر سر مسلم)

این دو قطعه عکس در مقطع پدافندی عملیات ثامن الائمه و شکست حصر آبادان آبان 1360 در جبهه محمدیه دارخوین حدود 20 کیلومتری آبادان گرفته شده است .

 مرحوم مسلم مرادی فرزند نصرالله اهل شهر نراق با بستن بند حمایل و کلاهخود قصد دارد با تفنگ کلاشینکف عکس یادگاری بگیرد . حسین نباتی فرزند مندعلی که هیچ وقت دست از شیطنت بر نمی دارد بدون اطلاع ، پشت سرش رفته و به ظاهر قصد دارد با چکش بر سر مرادی بزند تا عکس از جذابیت بیشتری برخوردار باشد .

دقایقی بعد به همین ترتیب عکاس نراقی قصد دارد عکسی دیگری از مرحوم مسلم مرادی بگیرد . این بار مسلم قصد دارد با اسلحه آر . پی . جی هفت عکس یادگاری در جبهه بگیرد . رزمنده ی شوخ طبع دیگری به نام مظاهر لطفی فرزند محمد(شهید) پشت سر مسلم رفته و کلوخی را به نشانه زدن آن بر سر مسلم هدف می گیرد .

بیچاره مسلم که خود همیشه ملتی را سرکار می گذاشت چگونه گرفتار همولایتی هایش شده است .

                                                               وبلاگ سلحشوران شهر نراق 01/02/1392

علی مانده و حوضش

آبان 1361 در جبهه عین خوش موسیان استان ایلام عملیات ظفرمند محرم آغاز شد . محمد جواد دل آذرفرزند محمد علي (1337 قم – شهادت 13/12/1364) اهل قم فرمانده محور عملیاتی و من(علی قجری نراقی) مسئول مخابرات محور بودم .

                                 شهيد محمد جواد دل آذر                                             علي محمد قجري

در گرماگرم عملیات با یک خودروی جیپ در دشت بزرگی گم شدیم . دل آذر طی تماسی که به وسيله بيسيم با فرمانده تیپ 17 علی بن ابیطالب(ع) مهدی شیخ زین الدین فرزند عبدالرزاق(1338 تهران– شهادت 27/8/1363سردشت) داشت با رمز گفت : علی مانده و حوضش .

شهيد مهدي شيخ زين الدين

یعنی علی و من در منطقه حضور نیروهای عراقی گرفتار هستیم و کسی دیگری نیست .وضعیت به گونه ای شد ما از حلقه محاصره دشمن نجات پیدا کرده و راه را پیدا کردیم .

طی عملیات محرم و پدافندی آن چهار نفر از سلحشوران شهر نراق به اسامی مظاهر لطفی ، کاظم محمودی ، مندعلی نباتی و علیرضا رزاقیبه شهادت رسیدند .

علی محمد قجری فرزند احمد اهل شهر نراق29/1/1392 

سردار کاظم محمودی گفت : در عملیات محرم شهید می شوم

کاظم محمودی فرزند علی اهل شهر نراق چهره ناشناخته بین سرداران سپاه اسلام می باشد .

سردار شهيد كاظم محمودي

او جانشین فرمانده عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان محلات بود و طی دو سال حیاتش در مقطع دفاع مقدس چند بار به جبهه های حق علیه باطل اعزام گردید . وی در خرداد 1360 در عملیات "فرمانده کل قوا خمینی روح خدا"از ناحیه سر مجروح شد ولی باز در خطوط مقدم نبرد حضور داشت .

شهيد كاظم محمودي

آبان 1361 عملیات محرم جانشین گردان محمد رسول الله(ص) بود و پس از مجروح شدن حسین انصاری اهل محلات فرماندهی گردان را عهده دار شد .

تنها چندین ساعت در سمت فرماندهی گردان نقش آفرینی و حماسه آفرید که تاریخ 16/8/1361 در جبهه عین خوش موسیان استان ایلام بال در بال فرشتگان گشود و به شهادت رسید .

قصد داشتند ایشان را در پست اولین فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان دلیجان بگمارند ولی وقتی به سراغش رفتند در ایوان عرش منزل گرفته بود .

14 ساعت قبل از شهادتش رو کرد به من و گفت غلام محمد ؛ پسر دایی عزیزم در این عملیات من به نزد برادر شهیدم عبدالله خواهم رفت و تو هم به برادر اسیرت احمد ابوالحسنی خواهی پیوست .

مرحوم حاج علي محمودي دركنار تابوت دومين فرزند شهيدش

کاظم به آنچه که پیش بینی کرد نایل گردید و من .........

محمد(غلام) ابوالحسنی فرزند عزت الله اهل شهر نراق27/12/1391

خلق حماسه رزمندگان شهر نراق طی عملیات والفجر 9 و یک شهید

روز اول عید روز شکوفایی بهار طبیعت است . تمامی مردم ایران زمین پای سفره هفت سین با اعضای خانواده رو به قبله نشسته و دعای "یا مقلب القلوب و الابصار ؛ یا مدبر الیل والنهار ؛ یا محول الحول والاحوال ؛ حول حالنا الی احسن الحال"را قرائت می کنند .

شهيد عليرضا قجري

ولی یک خانواده از شهر نراق به نام علی محمد قجری و زهرا طالبی اولین روز عید نوروز باستانی یعنی 1/1/1365 پای سفره هفت سین مطلع می شوند که جگر گوشه شان جوان رعنا و 20 ساله علیرضا در راه حفظ مرزهای وطن و مکتب اسلام به شهادت رسیده است .

مشکل تر اینکه دقیقا از اولین روز عید تا آخرین روز فروردین خبرهای متناقص می رسد و از سرنوشت قطعی فرزندشان بی اطلاع هستند .

یک روز خبر مجروحیت ؛ روز دیگر خبر اسارت و روز بعد مفقودالاثر و ده ها خبر دیگر . حال تصور کنید چه روحیه بالایی و چه صبر و شکیبایی در مقابل این ناملایمات نیاز است .

شهيد عليرضاقجري

سرانجام طاقت پدر به سر آمده و آقای قجری و دایی شهید ، مرحوم بهروز طالبی فرزندغلام محمد راهی شهرستان مرزی مریوان در استان کردستان می شوند .

                                                                                                                 علي محمد قجري پدر شهيد

با پی گیری های مکرر یگان مربوطه در ارتش جمهوری اسلامی پیکر مطهر علیرضا قجری از ارتفاعات جبهه منطقه چوارتا کردستان عراق به مریوان منتقل و جنازه به همراه پدر و دایی شهید به تهران انتقال می یابد .

"نام و ياد شهید علیرضا قجری گرامی باد"

قسمتی از زندگینامه شهید علیرضا قجری فرزند علی محمد  قجري نراقی

علیرضا قجری تاریخ 28/11/1345 در شهر تهران متولد گردید . پدر و مادرش اهل شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان در استان مرکزی می باشند . ایشان تا سطح دیپلم به تحصیلات خود ادامه داد . علیرضا علاقه شدیدی به زادگاه خانواده اش در شهر نراق داشت .

عليرضا قجري

تابستان ها و ایام تعطیل مرتب از تهران به نراق مسافرت و با اقوام و آشنایان ارتباط برقرار می کرد . علاقه به دامداری داشت و هر سال تابستان ها به چرای دام های اقوام می رفت و بره ای برای خود پرورش می داد . زیرا اعتقاد داشت بعضی انبیا الهی به این شغل مبادرت ورزیده و از این طریق به جامعه خدمت می کرده اند .

مهر 1359 جنگ هشت ساله عراق بر علیه ایران تحمیل شد و علیرضا مترصد شد تا به سن قانونی برسد . در سن 16 سالگی و سال 1361 در پایگاه بسیج مسجد حضرت محمد رسول الله (ص) محله حسن آباد زرگنده ثبت نام و عضویت یافت .

هشت ماه در بسیج فعالیت داشت و آموزش های مختلف را فرا گرفت . به دلیل نیاز جبهه ها و فرمان رهبر کبیر انقلاب حضرت آیت الله سید روح الله خمینی (ره) سال 1363 از طریق پادگان امام حسین تهران رهسپار جبهه های جنوب در استان خوزستان گردید . عشق و علاقه ایشان به امام خمینی وصف ناپذیر بود .

در سال 1363 در بمباران هوايي اهواز  از طریق ترکش به پهلو مجروح می گردد . پس از انتقال به عقبه خط سرانجام به بیمارستان مروستی تهران واقع در زیر پل حافظ تهران منتقل و یک هفته تحت مداوا قرار گرفت .

زمانی که خانواده اش در بیمارستان به ملاقاتش می روند به پدرش اظهار می دارد دیدی من لیاقت شهادت نداشتم .

دفاع مقدس مردم ایران همچنان ادامه داشت که نامبرده برای ادای دین بیشتر دفترچه دریافت و به خدمت مقدس سربازی رفت . دوره آموزشی را در پادگان بیرجند استان خراسان جنوبی طی نمود . بعد در لشکر 28 پیاده کردستان سازماندهی گردید و به شهر اهواز مرکز استان خوزستان اعزام گردید .

سال 1364 یگان مربوطه آنها از اهواز به کردستان منتقل گردید . در این اثنا علیرضا یک هفته ای به مرخصی آمده و با خانواده اش دیدار می کند .

آخرین روز مرخصی که قصد داشته به شهرستان مرزی مریوان عزیمت نماید ساعت و انگشترش را در منزل گذاشته و می گوید من دیگر بر نمی گردم و شهید خواهم شد و اینها را برای یادگاری نزد برادرم محمدمی گذارم .

بعضی از واحدهای لشکر 28 پیاده کردستان در پدافندی عملیات والفجر 9 حضور داشت و علیرضا قجری سرباز وظیفه این لشکر در پدافندی عملیات در منطقه چوارتا شرکت چشمگیر و حماسی داشت .

سرانجام این سرباز فداکار میهن اسلامی تاریخ 1/1/1365 در ارتفاعات کردستان عراق در استان سلیمانیه در مصاف با ارتش عراق از مهبط خاک تا معراج آسمان ها پر کشید و به شهادت رسید . از شهید بزرگوار وصیت نامه به دست نیامد .

پیکر مطهر علیرضا پس از گذشت 28 روز به تهران منتقل و پس از تشیع با شکوه در گلزار شهدا قطعه 53 ردیف 119 شماره 1 بهشت زهرا(س) دفن می گردد .

به دلیل حضور خانواده شهید در نراق و ادای احترام به مقام شامخ شهیدان سنگ یادبودی در گلزار شهدای شهر نراق به نام علیرضا قجری فرزند علی محمد مورد توجه قرار گرفته است .

پدر شهید که یکی از رانندگان زحمتکش شهر نراق می باشد در تمامی مراسم ها شرکت فعال دارد . وی از پیروان راه ولایت و از مدافعان خون شهدا می باشد .

شرح و نتایج عملیات والفجر 9

عملیات والفجر هشت هنوز ادامه داشت که عملیات دیگری طرح ریزی شد و به تعدادی از لشکرهایی که در فاو به عنوان نیروهای پشتیبانی حضور داشتند دستور رسید تا مهیای عملیاتی جدید و انتقامی در جبهه دیگرکشور باشند .

عملیات والفجر 9 اولین عملیات از سلسله نبردهای مربوط به استراتژی تعقیب دشمن در جبهه های شمالی ، در منطقه چوارتا از استان سلیمانیه عراق بود که با طراحی و فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سه محور در تاریخ 5 اسفند 1364 و با رمز مبارک «یا الله- یا الله – یا لله»و با هدف پیش روی در شرق سلیمانیه آغاز شد .

نیروهای ایران توانستند در دو مرحله به اهداف مورد نظر همچون ارتفاعات کوخ نم نم ، ناصر ، ماماخلان ،موبرا ، پلنگه سور و قله کاژال پیر (کچل) که از بلندترین قلل منطقه است دست یابند. عملیات والفجر 9 در تاریخ 9 اسفند 1364 به پایان رسید .

چند روز پس از پایان عملیات و تحویل خط به نیروهای پدافندی ، در حالی که مناطق متصرفه هنوز به طور کامل تثبیت نشده بود ، نیروهای ارتش عراق در حملاتی توانستند نقاط تصرف شده را باز پس گیرند .

نکته حائز اهمیت در این عملیات، همزمانی این عملیات با عملیات والفجر 8 بود . یعنی در حالی که توان اصلی سپاه پاسداران در منطقه فاو عراق درگیر بود ، یگان های تازه تاسیس سپاه عملیات والفجر 9 را انجام دادند و توانستند در تهاجم خود کاملاً موفق باشند و چنانچه نیروهای پدافندی جایگزین آن ها قادربه حفظ منطقه می شدند ، نیروهای ایران در منطقه سلیمانیه به موقعیت ممتازی دست می یافتند.

دشمن در عملیات والفجر نه بیش از 1500 کشته و زخمی بر جای گذاشت و تعداد 134نفر از آنان نیز به اسارت نیروهای ایرانی درآمدند . تجهیزات منهدم شده دشمن یک فروند هواپیما - یک فروند هلی کوپتر – 20 دستگاه تانک – 90 دستگاه خودرو - 10 قبضه ضد هوایی - مقدار زیادی سلاح سبک و نیمه سنگین می باشد .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 07/02/1392

میلاد حضرت فاطمه و روز زن- تولد امام خمینی-روز کارگر مبارک

چهارشنبه 11/2/1392 ولادت فاطمه الزهرا(س)(هشتم قبل از هجرت) روز زن ؛ و همچنین تولد حضرت سید روح الله خمینی(ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی و روز جهانی کار و کارگر می باشد .

1-حضرت فاطمه زهرا ، دختر نبي‏ مكرّم اسلام در سال پنجم بعثت ، هشت سال قبل از هجرت ، در مكه به دنيا آمد .

زنان شهر نراق از چهره های ثابت قدم در تمام عرصه های جامعه حضور فعال دارند . در اکثر اجتماعات و فراخوان های عمومی برای پیشرفت کشور باعث مباهات هستند .

از میان قشر زنان خانم های مورد احترامی به نام مادران ؛ همسران و دختران شهیدان شهر نراق از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشند .

در این فرصت لازم دانستیم این روز گرانقدر و مبارك را به تمامی مادران نراقی تبریک و تهنیت عرض نماییم .

2-حضرت آيت‏ اللَّه العظمي سيد روح ‏اللَّه موسوي معروف به امام خميني(ره) در ۲۰ جمادي ‏الثاني سال ۱۳۲۰ قمري برابر با اول مهر سال ۱۲۸۱ شمسي و مصادف با ميلاد با سعادت حضرت فاطمه‏ زهرا(س) از پدري به نام "سيدمصطفي موسوي"و مادري به نام "هاجر احمدي"متولد گرديد .

زادگاه امام خمینی شهرستان خمین و در 90 کیلومتری شهر نراق در استان مرکزی می باشد .

3-قشر دیگر جامعه را کارگران به خود اختصاص داده اند . تلاش های موثر و مثمر ثمر آنان و دست های پینه بسته آنان باعث آبادانی و توسعه کشور می باشد .

در شهر نراق نیز کارگران زحمتکش با فعالیت های خود تولید و پیشرفت را رقم می زنند .روز جهانی کار و کارگر را به تمامی کارگران شریف و مومن نراق تبریک می گوییم .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق10/02/1392 

عبدالله زاده غریب آشنا در شهر نراق

در انديشه بوديم که امسال برای روز معلم چه سوژه ای انتخاب کنيم که نظرمان به یک غریبه ی آشنا در شهر نراق افتاد و کلید خوردن این پست فراهم شد .

هم از این طریق به تمام زنان و مردان معلم گرانقدر نراق تبریک و تهنیت گفته و هم از زحمات صادقانه یک معلم آذربایجانی ساکن نراق که همچنان لهجه ترکی اش تغییر نکرده تشکر کرده باشیم . مصاحبه ایشان را توجه کنید :

اینجانب عبدالعلی عبدالله زاده فرزند احمد علی سال 1322 در شهر ممقان از توابع شهرستان آذر شهر استان آذربایجانشرقی متولد گردیدم .

تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشته علوم طبیعی در ممقان و تبریز به اتمام رساندم . چهارده ساله بودم که مادرم خانم کشور ایزدخواه در سال 1336 فوت کرد .

دوره وظیفه عمومی را با سمت سپاهی دانش در روستاهای شهر شیرگاه شهرستان سوادکوه استان مازندران سپری کردم .

سپس به عنوان سپاهی آموزگار در تهران به استخدام آموزش و پرورش در آمدم و برای خدمت به شهرستان محلات و از آنجا به شهر نراق در استان مرکزی اعزام شدم . از همان ابتدای اشتغال به کار در مهرماه 1346 تنها برادرم به نام داود عبدالله زاده در ممقان فوت نمود .

24ساله بودم که پدرم احمد علی عبدالله زاده در اثر فشار روحی از مرگ برادرم و همچنین غربت من در سال 1347 در ممقان فوت گردید . دیگر سرای زندگی مان به خاموشی گرائید .

تلخ و شیرین زندگی ام با هم توامان شده بود زیرا در مرداد ماه 1347 با یکی از بانوان مومنه شهر نراق سرکار خانم اکرم محمدی فرزند هدایت الله ازدواج نمودم .

میوه های امید بخش زندگی ما طی 45 سال پنج فرزند به اسامی کشور – احمد علی – کامبیز – صدیقه و احسان عبدالله زاده می باشند .

دو سال پس از خدمت در نراق به شهرستان کرج منتقل شدم . آنجا در کنکور دانشسرای راهنمایی تهران پذیرفته شدم و در کلاس های شبانه ادامه تحصیل دادم .

از راست : احمد عبدالله زاده ، عبدالعلي عبدالله زاده ، نوجوان ناشناس ،مرحوم افتخاري رياست دبيرستان شهر نراق 1355

پس از اخذ مدرک کاردانی به دلیل مشکلات به شهرستان محلات بازگشتم و در مقاطع تحصیل راهنمایی و متوسطه مشغول تدریس شدم .بنده با اکثر شهیدان شهر نراق رابطه و الفت داشتم . عشق و علاقه آنان به آرمانشان و امام خمینی(ره) و انقلاب بی مانند و توصیف ناپذیر بود .

وقتی به گلزار شهیدان نراق می روم شاگردانم را مشاهده می کنم که اکنون حق استادی بر گردن من دارند و من سر تعظیم مقابل ایثارگری های آنان فرود می آورم .

                            گلزار شهداي شهر نراق

تعدادی از آنها به هنگام گشت زنی در بسیج هم پست بودیم . یکی از این شهدای عظیم الشانحجت الله ایزدیفرزند عباس بود .

سال 1366 روزی از من خواست اجازه دهم تا برای دانش آموزان دبیرستان حاج عباس معصومی نراق سخنرانی داشته باشد و من مقدمات کار را برایش فراهم کردم .

بیشترین تاکید ایشان در اظهاراتش حراست از انقلاب اسلامی و امام راحل و دفاع مقدس در برابر متجاوزین عراق به سرزمین عزیزمان بود .حجت الله 20 بهار از عمرش نگذشته بود که تاریخ 22/12/1366 در حلبچه عراق طی عملیات والفجر 10 مظلومانه به شهادت رسید و من را غصه دار کرد .

یکی دیگر از نمونه شهیدان نراق نوجوانی به نام غلامرضا یوسفیفرزند غلامعباس است .

کم حرف و ماخوذ به حیا بود . بنده با آن بزرگوار از طرف بسیج نگهبان بودیم که در هنگام گشت زنی گفت چند روز دیگر عازم جبهه های نبرد حق بر علیه باطل هستم و نمی توانم در کلاس درس حاضر شوم .

    عبدالعلي عبدالله زاده در جواني

من نیز به ایشان دعای کامیابی و سلامتی کردم لیکن ایشان نیز در سن 18 سالگی تاریخ 22/10/1365 در جبهه شلمچه خرمشهر طی عملیات کربلای 5 آسمانی و به شهادت رسید . نبودنش غم سنگینی برای من ایجاد کرد .

دیگر شاگرد شهید من سید عباس حسینی فرزند سید علی اهل مشهد اردهال می باشد .

سید عباس با پسر عمویش سید مجتبی حسینیفرزند سید حسن(تاریخ شهادت 21/3/1360) و چند نفر دیگر قبل انقلاب در شهر نراق تحصیل می کردند . یکسال قبل از جنگ تحمیلی در سال 1358 سید عباس سال اول دبیرستان را در آموزشگاه اردهال سپری می کرد که مکان تحصیل در محاصره سیل قرار گرفت .

ایشان با فداکاری به من کمک کرد تا دانش آموزان را از مهلکه سیل نجات دهیم . در سیمای او مانند جدش صداقت و بزرگواری مشهود بود .

استادعبدالله زاده در مدرسه راهنمايي هادي اردهالي مشهد اردهال 1355

من وی را مثل فرزند و برادرم دوست داشتم . پس از شروع جنگ و دفاع مقدس به شهرستان دلیجان منتقل شدم و سید عباس حسینی هم راهی جبهه ها گردید تا اینکه در سن 21 سالگی تاریخ 20/11/1361 طی عملیات والفجر مقدماتی به شهادت رسید . او از زمره سرداران سپاه اسلام بود .

ضمنا دو شهید دیگر نراق نیز از اقوام ما هستند . علی اصغر مهدویپسر عمه همسرم می باشد . انسان با ایمان و با دیانتی بود .

ایشان 20 ساله و تاریخ 20/9/1360 در ارتفاعات شیاکوه گیلانغرب استان کرمانشاه طی عملیات مطلع الفجر شهید و پیکر مطهرش در صحنه درگیری مفقود می شود .

مرحوم پدرش حاج حسین مهدوی فرزند آقامیرزاقوام در زمان حیاتش برایم گفت فرزندم در اثنای عملیات مجروح می گردد و همرزمش برای آوردن وسیله ای برای انتقالش می رود و در بازگشت اثری از او نمی یابد . ارتش چند سال بعد شهادت وی را تائید کرد لیکن اثری از جنازه به دست نیامد و این خانواده تا زنده بودند چشمانشان به در دوخته بود تا به رحمت خدا پیوستند .

پس از پایان جنگ و در مرداد ماه 1369 روزی که آزادگان نراق پس از هشت سال تحمل مشقات بر دوش های امت حزب الله مورد استقبال بودند سرکار خانم صنعت محمدی فرزند فتح الله را مشاهده کردم که شاخه گلی در دست دارد و بی تابی می کند .

از او وضعیت فرزندش علی اصغر مهدوی را جویا شدم که گفت منتظر نشسته ام و خبری نشده است .علی اصغر وصیتنامه ندارد و چون مفقودالجسد می باشد صورت قبری را در گلزار شهیدان نراق به نامش در نظر گرفته اند .

دیگر شهید اقوام ما ستوانیکم ارتش احمد رضا مهدویمی باشد .

پدرش مرحوم حاج کاظم مهدوی فرزند حسن در زمان حیاتش تعریف کرد که فرزندش جهت تحویل اقلام تدارکاتی و حقوق عده ای از افراد لشکر 64 ارومیه به شهرستان مرزی پیرانشهر استان آذربایجانغربی عزیمت می نماید . تاریخ 20/1/1365 پس از بازگشت به ارتفاعات جنگی حاجی عمران در نوار مرزی عراق و ایران برف و کولاک شدید منطقه را در بر می گیرد .

ظاهرا در اثر انفجار گلوله توپ شلیک شده از ناحیه ارتش عراق و موج انفجار ناشی از آن بهمن به حرکت در آمده و ایشان به همراه چند نفر زیر برف های انبوه منطقه گرفتار و به شهادت می رسد .

مادر شهید خانم نصرت مهدوی فرزند حسین نیز می گوید پس از چند روز گشت هوایی سرانجام نقطه سیاهی بر برف های سفید نمایان و از سر آستین لباس وی پیکر مطهر شهید احمد رضا مهدوی مشاهده و نهایتا پس از انتقال در قطعه 53 ردیف 27 شماره 15 بهشت زهرا(س) تهران خاکسپاری می گردد . سنگ یادبودی از این شهید نیز در گلزار شهیدان شهر نراق مد نظر قرار گرفته است .

از بسیاری از شهیدان نراق خاطراتی دارم که در یک مقوله نمی گنجد . اکنون نیز نسبت به رزمندگان ؛ جانبازان ؛ بسیجیان و مقام معظم رهبری حضرت سید علی خامنه ای عرض ارادت و خلوص دارم .

شاگردان كلاس پنجم ابتدايي دبستان نراق  سال 1347

بنده در فاصله 45 سالی که در شهر نراق خدمتگزارم نهایت قدردانی و جود و کرم را از اهالی آن دیده ام .

مردم و طبیعت نراق برایم زیباست . وقتی روزانه به کوه با عظمت ال مینگرم و مردم را با صمیمیت می بینم روحیه امید در من زنده می ماند .

در اینجا لازم می دانم از همه مردم مهربان و دوست داشتنی نراق تشکر کنم و من را از بایت هر کوتاهی بخشیده و حلال نمایند .

عبدالعلی عبدالله زاده فرزند احمد علی اهل ممقان ساکن شهر نراق9/2/1392

شلیک نصرالله حیدری به خیر گذشت

آذر سال 1361 در بسیج شهر نراق اسلحه ژ3 را در مقابل چند نفر از دوستان گرفته و شبیه به مربیان آموزش گفتم : برادران به این صورت اسلحه را در دست گرفته و در کنترل خود قرار می دهیم . ابتدا گلنگدن را می کشیم و بعد از ضامن خارج می کنیم .

نصرالله حيدري

از نوک مگسک هدف را زیر نظر می گیریم . من برای نمایش لوله تفنگ را به آسمان می گیرم و با انگشت سبابه به همین نحوی که ملاحظه می کنید شلیک می کنید که در کمال ناباوری سقف سالن بسیج سوراخ شد .

صدای ناهنجار و بلند تفنگ من را مات و مبهوت کرد و تنها شانسی که آوردم و از آموزش های قبلی یادم مانده بود لوله اسلحه رو به آسمان بود . از بس مربیان یاد داده بودند اسلحه پر یا خالی را همیشه به آسمان بچکانید . خشاب پر روی اسلحه بود که من تصور کردم خالی است .

نصرالله حیدری فرزند رضا اهل شهر نراق15/2/1390

سلحشوران شهر هاي محلات و نراق مقطع عملیات بیت المقدس و آزاد سازی خرمشهر - اردیبهشت 1361

ایستاده از راست :

شهید فضل الله خراسانی - حمید بهرامی ترابی - شهید حمیدرضا اکبری - حامد موحد - ناشناس - رضا عرب - عینکی ناشناس - شهید حمید رضا محمدی - سید مرتضی میرسلطانی فرزند سید جعفر اهل نراق - حسین کرباسی فرزند علی اهل نراق - سید هاشم فراهانی فرمانده وقت سپاه پاسداران محلات-محمدرضا قاسمی فرزند حسن اهل نراق(نیمی از صورتش هویداست) - ناشناس - رضا اسماعیلی

نشسته از راست :

اکبر فضلی - حسین حاج رضایی - علی اکبر کمره ای فرزند باقر اهل نراق - شکرالله شریفی فرزند اسماعیل اهل نراق - عقیل اسماعیلی - ناشناس - علی محمد کریمی نراقی فرزند ابوالفضل اهل نراق

عكس از وبلاگ محلات نيوز

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 15/2/1392